نه در این حد اختلاف مالی درست نیست
حتی اگه خودمون هم قبول کنیم اطرافیان فشار میارن.به غیر از اون خواه ناخواه اذیت میشم خودم.اون روز که رفتیم بیرون برای آشنایی بیشتر با ماشینش که پراید بود اومد دنبالم.نمیگم بده ماشینش ولی خب با اونی که سطح انتظارمه یا حتی چیزی که خودم سوار میشم خیلی فرق داره
منطقی اینه که مناسبم نیست
ولی مشکل اینجاست که خواستگار مناسب ندارم.دو دلم
ایشون نکته مثبت هم زیاد داره
عزیزم خواستگار مناسب ندارم واقعا
و اون مردی که سطح مالیش مثل خودم باشه منو نمیگیره!!!دنبال آپشن های اضافه تر مثل زیبایی بیشتر هم هست
من به مردی که یک چهارم دارایی منو داشته باشه هم راضی ام ولی هر چی آدم بی پول و بی برنامه ست دور منو گرفته
قبل این یه آقا بود ۴۰ سالش بود حتی یه ماشین خیلی معمولی هم نداشت.فقط کارمند بود همین
اگه خودم همچین شرایطی داشته باشم واقعا برام خوشایند نیست
مگه اینکه پسره خیلی اخلاق و شخصیتش تاپ باشه
میترسم همین رو هم رد کنم بعدش بدتر از این بیاد!
البته مادرم روی پایین آوردن اعتماد به نفس من خیلی تاثیرگذاره.
مذهبی ام و اهل روابط غیرمتعارف نیستم .احساس تنهایی میکنم.البته گاهی خودم رو با این فکر که خانومای متاهل تنها هم هستن دلگرم میکنم. ولی باز دوباره یادم میره و دوباره همین دور باطل توی ذهنم میچرخه
دوستان
ممنون وقت گذاشتین برام
لطف کردین تجربه هاتون رو گفتین
ان شاءالله که خدا به هممون کمک کنه راست درست رو بریم
نه عاشقش نیستم
سنتیه آشنایی مون
اگه توی این مدت ازدواج نکردم دلیلش همینه که ازدواج نکردن بهتر از ازدواج بده
ولی باید واقع گرا هم باشیم .شرایط رو بسنجم.سن و خواستگارهای قبلی و سطح زیبایی و موارد دیگه
راه ساده تر هم همینه کلاً بخوام بیخیال ازدواج بشم و تنهایی بگذرونم بی دردسر
