آدم دیگری می‌شوی

وسط شلوغی دنیا... وسط این همه سروصدا و قیل و قال.... یکهو دلت می گیرد؛    یادت می آید چقدر دلت گرفته!    چند وقت است حالت خوب نیست... روزها آمدند و رفتند؛ اما زندگی نکردی!    تازه حس میکنی روزمرگی هایت، یک جایِ خالی بزرگ دارند..... چیزی کم است از جنس زلالی و لطافت... از تبار ناب بودن و اصالت.... چیزی مثل یک درِگوشی عاشقانه...♡ یک خلوت با خودِخودِ بی نهایت:)