هیچوقت فکر نکنم این عذاب ولم کنه الان دارم طلاق میگیرم یک سال و ۶ ماه تلاش کردم که فراموش کنم و به زندگی برگردم اما نشد خسته شدم دارم جدا میشم لحظه ای نبود که شوهرمو ببینمو یاد خیانتش نیوفتادم من بودم با یک دل پر که هیجوره خالی نمیشه هیچجوره به هر دری بگید زدم تراپی همچی رفتم برام فایده نداره میدونی سختیش برام کجا بود اونجایی که جوری باهام رفتار کرد شوهرم که من تموم کمبودهایی که از خانوادم و بابام داشتم جبران میکرد در حدی که من بهش میگفتم بابایی اونم میگفت دخترم میدونید چقدر ذوق داشتم که باهاش ازدواج کنم چقدر بخاطرش تو روی همه وایستادم چقدر همه فرصت های زندگیمو از دست دادم ولی فقط بعد ۶ ماه از عقد بهم خیانت کرد خیانت چت و تلفنی و بیرون رفتن درباره رابطه جنسی مطمعن نیستم به گفته خودش دست رو قران گذاشته که نبوده اما برام مهم نبود خیانت خیانته از همون روز من حمله پنیک بهم دست داد تو۱۹ سالگی پیر شدم دیگه آروم نیستم هیچی خوبم نمیکنه فقط بگید کسی دیگه هم هست که مثله منه یا باید برم بمیرم ؟
این مسخره بازیا چیه میگن بابایی حتما فک کرده زنش نیستی
دلیل حرف زدنش چی بود عادی بود یا عاشقونه؟
چرا بمیری گله من
هزار نفر هستم
چرا فک میکنی تنهایی
عب ندا من نمیدونم قضیه چجوری ولی شاید بتونی بهش یه فرصت دیگه بدی
اگه هم نه که هیچی فقط آروم باشو بدون میگذره تو هم با کلی آدم دیگهملاقات خواهی کرد
میدونم سخته ولی آروم باش خدا پیشه ته
خودت مهمی اگه حالت باهاش خوب نیست جدا شو خودتم ناراحت نکن این حرفا چیه محکم باش هنوز کلی مسیر نرفته داری
با همه وجودم میفهممت
من وقنی خیانتدیدم گفتم نه برام مهم نیست اوایل بعش فکر نمیکردم ولی هرچی میگذره بیشتر داره روح و روانمو میخوره
سالهای بعد به این روزات فک میکنی و غصه میخوری که چرا خودتو اذیت کردی و باعث شدی که سلامتیت که بهترین و بزرگترین سرمایه ت هست رو به فنا دادی
بابایی دیگه چیه اخه
من خودم خیلی زندگیمو دوست داشتم خیلی تلاش کروم اما الان دیگه شوهرم نمتونم اونجوری ببینم اعتماد ندارم هی خودخوری میکنم یکساله دارم تلاش میکنم دوباره برگردم به زندگیم اما نشد با خودم میگم اگه دوباره کرد چی من همینو نمتونم فراموش کنم اگه دوباره کرد مطمعناا من میمیرم دیگه