اگربی فکر شوهر کنی همین اتفاقات تو خونه شوهرته و با فرق اینکه راه فراری هم‌نیست و چند تا بچه هم‌مسئولی!
این نسخه ایی نیست که بشه واسه همه پیچید
فرار از موقعیت که توش هستی هیچی حل نمیکنه
فقط باعث میشه خلاءبیشتری رو احساس کنی
استارتر عزیز بهتره مستقل شدن رو با ازدواج یکی نگیری
اگه میتونی خونه یا خوابگاه بگیر و به هر بهونه ای شده مثل کار جدا شو.
لازم نیست برای جدا شدن از پدر و مادر ازدواج کنی.
سنت کمه
راستش من تا۲۳سالگی خواستگار محدود داشتم به دلم نشستن
تصمیم گرفتم به پای اونی که دوسش دارم بمونم
از ۱۹سالگیم می‌شناختمش تا درسش تموم بشه بره سربازی چهارسالی طول کشید الانم سه سال شده ازدواج کردیم حدودا
دارم وارد۲۶سالگی میشم
انتخاب با خودته با توجه به سنت وضع مالی خانوادت و تحصیلات خودت و زیبایی خودت بسنج ببین کیس بهتر میاد یا ن
اگه نیومد این مورد بد نیست فقط بعدا برای بچت باید ورزشی ببری که قدش بلند بکنه و کوتاه نمونه
وضع مالی پدرم خوبه قیافم خوبه خواستگارم دارم از فامیل و درو همسایه و یسال دیگه کارشناسیم تموم میشه
منم یکیو داشتم به دلم بود صبر میکردم کار و بارش جمع شه بعد برم سر خونه زندگیم از این استرس و بلاتکلیفی زندگیم بهتره
