این سریاله رو از روی یه پرونده واقعی الهام گرفتن این پرونده بخونیش یکم بهتر مقصود نویسنده رو درک میکنی که هدفش چی بوده
من میخواهم که متهم بداند فرزند کوچک ما چقدر با ارزش بود این چیزی است که مادر کودک قربانی، در سال ۲۰۱۷، در دادگاه قتل مدرسه ابتدایی اینچئون گفت. اما متأسفانه، این اتفاق نیفتاد.
هنگامی که مادر مقتول از متهم پرسید سختترین کار در حال حاضر چیست، پاسخ متهم پشیمانی یا احساس گناه نبود. در عوض، متهم گفت: «هوا خوب است، اما برای من اینکه شکوفههای گیلاس را نبینم، سختتر است.» چیزی که برای متهم سخت بود عدم دیدن شکوفههای گیلاس بود و هیچ چیز در مورد قربانی نبود.
کل ملت از پاسخ متهم شوکه و خشمگین شدند. شاید طبیعی است که متهم چنین پاسخی بدهد. از این گذشته، متهم با ژن متفاوتی از ژن ما، «ژن سایکوپَث» متولد شد. فرد سایکوپث همان مغز انسانهای عادی را بدون نورون آینهای دارد. او درد دیگران را به هیچ وجه احساس نمیکند. همچنین آنها نمیتوانند احساسات دیگری مانند احساس گناه، همدردی، دلسوزی، یا پشیمانی را درک کنند؛ بنابراین نمیتوانیم انتظار توبه یا کفاره از متهم را داشته باشیم.
خانوادههای قربانیان تنها میتوانند بقیهٔ عمر خود را در رنج سپری کنند در حالی که جنایتکاران بقیه عمر خود را برای کشتن صرف کردند. آنها ژنهایی دارند که به آنها امکان میدهد چشم خود را نسبت به آنچه انجام دادهاند بسته و راحت زندگی کنند، بدون اینکه حتی ۱٪ پشیمانی یا گناهی را که باید احساس میکردند، احساس کنند و این باعث ایجاد خشم غیرقابل تحملی میشود. فیلمنامهنویس، درام را در این پسزمینه برنامهریزی کردهاست. سایکوپثها کسانی هستند که به آنچه انجام دادهاند، ایمان دارند. همانطور که فیلمنامهنویس میخواست ببیند که قاتلان سایکوپث، درد را احساس میکنند، به اعمال خود فکر میکنند و کفارهٔ آن را میدهند. این بهترین مجازات و نجات برای قاتلان سایکوپث است
یکم طولانی شد ولی باحاله😂😂😂🗿