اعصاب که ندارم آرام‌بخش خیلی مصرف کردم الان اقدام کنم بدنیا بیاد ۴۰ سالم میشه بچه ی اول ۱۲ سالش میشه ۴۷ سالگی حوصله ی درس و مشق و رفت و آمد به مدرسه رو ندارم دوست ندارم به بچم بگن مادرت پیره ولی باز دلم به حال این دخترم میسوزه احساس میکنم پیر بشه تنهاست
اره بخدا.
دیگه هیشکی به هیچی قانع نیس.مردا توهم خودبزرگ بینی دارن و با موضوع چرند تنوع طلبی خودشونو کنار میکشن.زناهم میگن اگه اونا میکنن ماهم میکنیم.
یه جوری شده که انگار فقط از خانواده فقط ویترینش مونده.
بیین گذشته از همه چیزا فاصله سنی بچه اول و دوم زیاده ،فاصله دومی با خودتم زیاده
من الان اعصابم ضعیف شده فقط به زور میگذرونم وگرنه سر کوچکترین چیز حرص میخورم الان باردارم دیابت گرفتم تا عصبی میشم چنان میره بالا که نگم برات
حالا خود دانی بهتره که بیخیال بچه بشی بازم دل خودت مهمه
ولی نگران بچه اول نباش دوست و هم کلاسی های خوب داشته باشه همونا موندگار میشن
دخترخاله و دختر دایی داشته باشه همونا براش مثل خواهر میشن .بعدا بزرگتر میشه کلاس میره با دوستای جدید هم آشنا میشه وقتش پر میشه کنارش هستن
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز