به طرز عجیبی بریدم خسته ام
حال و حوصله ی هیچ کسی رو ندارم
کسی درکم نمیکنه نمیفهمه منو بیزارم از این ب اجبار ادامه دادن
بیزارم از کنار کسی بودن که سعی کردم همیشه بهش عشق بورزم ولی اون دوری کرد ازم نه میفهمه کی از ته دل خوشحالم ن غم توی چشامو میفهمه سرش کنارم روی یه بالشته ولی حتی متوجه نیست اون بالش از اشک چشای من خیس
خسته ام از تظاهر از قورت دادن بغضم از قوی بودن
از این که خاستم بگم ببین منو منم هستم ولی ندید و نمی بینه
کاش میشد بدون مرگ از این زندگی از این ادما از همه فرار کرد
کیبوردت خراب میشه اب بریزه روش
درکت میکنم
کپی برابر منی
دورت بگردم گریه نکن اخه باغصه خوردن کار درست نمیشه
گاهی باید خودتو حستو جدا کنی از کسی که مثلا همسرته
زمان بده...
درکت میکنم مادر ، به امام رضا و امام مهدی من همیشه درد و دلامو میگم آدمای این دنیا اصلا قابل اعتماد نیستن
گاهی ادم ی سرپناه میخواد که پیششون بغضشو بشکنه
میخوای دقیقا حالاتشو بهت بگم
ازش میخوای برات کادوهای مناسبتی بگیره.بهت محبت کلامی کنه.تو رابطه زناشویی برات کم نزاره.بارها خواستهاتو بهش گفتی اما براش مهم نبوده
یه ادم بی مسئولیته با یه اشاره ی تو فورا قهر میکنه میره
خیلی ترس داره ک نکنه تو ازش مهریه بگیری و خسیسه...
من دیگه ازش توقع محبت ندارم الانم فرستادمش خونه باباش شاید جداشم چون هرروزم اشک دلتنگی و نفرین به باعث این ازدداجه
