یکی ازخواهرم به شدت جبهه میگیره
ودائم بهش میگه ما ازبی نظمی خوشمون نمیاد خونه ی ما باید نظم داشته باشی
یا بهش میگه خیلی بی نظمی وازاین قبیل افراد
امروزم بهش گفتم بزار یه بار بدون درس ومشق ولباس کثیف بره تا خودش متوجه ی کارش بشه
قبول نکرد گفت تا بگن تقصیر خانواده شه
حقیقتش قانع کردن خواهرم یه مقدار سخته به خصوص که ازمن بزرگتره
نه دعوا ندارن وجدا نسدن
حق با شماست مسئولیت مالی بچه رو دوش مادر من بوده براش تولد بگیر لباس بخرو...
پدرشم دائم میگفت یا پول ندارم
حالا من کمکی که میتونم بکنم اینه که وسیله هایی که مادرم میخره رو بدم به مادر وپدرش وبگم که خودشون گرفتن شاید بچه برگشت سمت خودشون
ماهم خیلی مقصر بودیم این وسط
حق با شماست.من توی خونه شون نبودمولی مادرش میگفت خیلی زبون درازی میکنه یا پدرش میگفت جوابدهی میکنه بچه خودمم که میدیدم بچه افسرده است وطبق دیده های خودم احساس کردم تنهاست به خصوص که عزت نفس واعتماد به نفس کمی داشت
گفتم بچه توجه ومحبت کافی نمیبینه من این حس رو بهش بدم ولی هیچ زمان نگفتیم بیاد خونه مون بمونه حتی گاهی میبردیمش خونه شون بمونه ولی وقتی میومد خونه مون میگفت عمه من شب پیش شما میمونم اینطور شد که کلا اومد پیشمون
وبه گفته ی شما پدرمادرشم مسئولیتشو انداختن گردن ما
الهی عزیزم متاسفام چقدر بدجنس بوده
من نمیخوام جانب مادرمو بگیرم
ولی واقعا برادرزاده ی من کمبود داشت که مادرم براش میخرید یا ما محبت کردیم بش ولی هییییچ زمانی همچین حرفی رو به برادرزادم نزدیم یا سعی نکردیم برادرزادمو از پدرومادرش دور کنیم
بعد مسئله ی دیگم که بود زن داداشم شاغل بود وقتی برادرزادم کوچیک بود وبچه هنوز رودستی بود وتایم روزو کنار ما میگذروند براهمینم مقداری وابسته ی ما الان یه برادر زاده ی کوچیک دوساله دارم که اونم یه تایم روزو خونه ی ماست
رفتار ماهم اشتباه بوده که جادادیم به بچه ولی ازروی قصد وغرض نبوده هیچ وقت
منم شاغل بودم و پسرم پیش اونا میموند
ولی شمام کمک مالی رو ب برادرت و زن داداشت میکردید
اون بچه با جلب ترحم داره هم از آخور نیخوره هم از توبره و زن داداشتم متاسفانه بیعرضه س انگار
چون من یبار ب نادرشوهرم حرف پسرمو گفتم و از اون ب بعد حد خودشونو فهمیدن
دیگه هم نذاشتم تنها اونجا بمونه
