از مدرسه که میومدن یه ساعت با هم حرف میزدن.صوتی تصویری.
کلاس دومن.سر اختلاف نظر در مورد رنگ مورد علاقه.خودش میگه.البته میگه فکر کنم.
خودشم دقیق نمیدونه.
چه بچه مغروری.مادرشم انگار نه انگار.
اینا که انقد صمیمی بودن.لباسای جفت میپوشیدن.منم با مادرش صمیمی شده بودم.فردا پیام بدم بگم ببریمشون بیرون.حیفه والا.بده بچه کینه ای باشه
بذاری بچه ها خودشون مشکلاتشونو حل کنن بهتر نیست؟
عیب نداره بابا سخت نگیر آشتی میکنن زودد
بچه آن دیگه
فردا آشتی میکنن
بزار بچه ات خودش روابطش رو مدیریت کنه
حتی‌الامکان و جز در موارد خیلی ضروری به هیچ عنوان وارد مسائل بچه ها نشید.
اجازه بدید خوشون با چالش های زندگیشون دست و پنجه نرم کنن.
مثلا همین مورد.
قهر و آشتی بین همه ی دوست ها پیش میاد.
اجازه بدید خودشون مشکلشونو حل کنن و ورود نکنید.
منم بچه بودم ی دوست صمیمی داشتم چن سال باهم بودیم قطع ارتباط کردم چن بارم اومد اما من دیگه حرف نزدم باهاش
پس بزار خودش پشیمون بشه و برا آشتی اقدام کنه اگرم پشیمون نشد چندسال دیگه سرش به سنگ میخوره میگه کاش اون حماقتو نمیکردم که بهترین دوستمو از دس بدم کلا براش درس زندگی میشه خودخواه نباشه حرف خودشو به کرسی ننشونه و آدمارو با اختلاف سلایقشون بپذیره
