یه چیزی این وسط هست که

من پنج سال بایکی بودم بدجور وابسته وخاطرخواه شدم هرسال چنددفعه میومدن خواستگاری ادم توشهرمون نبودکه واسطه نکرده بودن ازدانشگاه انصراف زدم رشته خوبی درس میخوندم هرچی خواستگارداشتم نمیذاشتم پاشونوتوخونه بزارن درحدهمون تماس میگفتم نه بعدپنج سال خونواده ام راضی شدن رفتیم خرید عقد ازمایش دادیم اخرهفته جشن عقد ونامزدیمون بودیهوتوجیب لباسش قرص روانگردان دیدم ومتوجه شدم معتاد اسی خیلی ضربه وحشتناکی خوردم تایکسال افسرده بودم همش کارم شده بودگریه اون پسر بعدشش ماه زن گرفت من موندم وکلی تهمت کم کم زندگیموجمع کردم والان هشت سال ازدواج کردم اصلا به اون ادم دیگه فکرنمیکنم وهمیشه میگم خدایاشکرت که چشماموبازکردی 

فقط هیچوقت بهش نگو دلیل اخلاقت برای چیه...آدما در کمال خوب بودن میتونن اون روی خودشون رو بهت نشون بدن...هیچوقت نزار بفهمه با چه کسایی بودی...حتی اگه گفت براش مهم نیست

حق داری عزیزم سعی کن مدیریت کنی هیچوقت ازگذشته ات هیچی بهش نگو ماخانوماهم اینجوریم زیادمردتودست وپامون باشه بدمون میاد کمی زمان بدهانشالله درست میشه همه چی

گذشته هاگذشت الانتوازدست نده دخترعاقلی باش وزندگیتومدیریت کن اینهمه زن شده باچندبچه ازطرف جدامیشن ولی زندگیشونو تودست میگیرن واسه شمایه رابطه دوستی بوده 

ته دلت واقعا میخوادش؟

خودمونیم اسی...از سر ترحم باهاش وارد رابطه شدی و دلت براش میسوزه درسته؟!

اکثرمون یک همچین حسی رو درمورد آدمای زندگیمون تجربه میکنیم...هیچوقت از سر دلسوزی نرو یا کسی تو رابطه که هر لحظش زجر و عذابه...

اگه حس می‌کنی نمیتونی ادامه بدی و یک‌جورایی قلبا حالت خوب نیست بیا بیرون از رابطه باهاش

اون آدم باید اینقدر استقلال شخصیتی داشته باشه که بخاطر رد شدن از سمت یک نفر اینقدر بهم نریزه!

تقصیر تو نیست که اون تو دوره آشنایی اینقدر زود وابسته شده!

سعی کن همیشه بهش وفاداربمونی وحتی ذهنتوازگذشته دورکنی باخدامعامله کن بگوخدایا کمکم کن نمیخوام غصه گذشته روبخورم یامدیون نامزدم بشم کمکم کن راه درست روانتخاب کنم کمکم کن دلم اروم بگیره وهمه چیوفراموش کنم. اسی سعی کن لذت ببر ازاین دوران ازدواج کنی انقدرحسرت این روزارومیخوری طرف زن پنجاه ساله اس طلاق گرفته بادوست پسرش قهقه میزنه ومیره تفریح وکافه گردی وخرید ازجوونیت لذت ببردختر بیخیال غم وغصه 

می‌دونم منم تجربه مثل تو داشتم...به محض اینکه حس کردم نمیتونم بهش حسی که از ته قلبه داشته باشم کات کردم...

یکم دور شدن فاصله گرفتم از همه چیز تا دو سال بعدش با کسی که فکر میکردم باهاش خوشبخت میشم آشنا شدم...و اون حس رو از ته قلبم به اون آقا داشتم و اون آقا الان همسرمه

به این خوب فکر کن که قراره کل زندگیت رو کنارش باشی و اگه نتونی سد خودتو بزاری هم تو میپوکی هم اون

شاید راهت با این آقا یکی نیست...وقتی از روی دلسوزی باشه فقط به خودت ظلم می‌کنی چون اون آقا که بالاخره کنارته و چیزی که میخواد رو داره اما تو نداری!

اسی یعنی دوستش نداری??