من خیلی رو قیافه حساس بودم میگفتم باید شوهرم خوشگل باشه دماغش کوچولو باشع دقیقا دماغش بزرگ بود قیافشم اوایل دوست نداشتم ولی چون پسر ساکت و سر به زیری بود کم کم قیافه برام اهمیتی نداشت و نداره پسرمم شبیه خودش شده
نه فقط ظاهر و قیافه، اینکه کلا اون آدم اخلاقش، رفتارش، حرکاتش، به دل بنشینه، منم فک میکردم شاید کم اهمیت باشه در برابر عقلانی فکر کردن و تصمیم گرفتن، ولی خب تصمیم منطقی نتونست این خلا احساسی و پر کنه، منکه نتونستم کنار بیام
یعنی نتونستید از ملاک زیبایی ظاهری کوتاه بیاید و خودتونو قانع کنید؟
خب همه میدونن مردا ظاهر بین ترن و عقلشون به چشمشونه! ولی من دارم میگم زیبایی اگه ایده آل نبود یه حداقل های نسبی رو داشت خوبه اگه اخلاق و رفتارش و شخصیتش جذاب باشه! واقعا توی مشکلات و دعوا و مرافه های شدید زیبایی هیچ کمکی نمیکنه اصلا از قیافه طرف بیزار میشید هر چقدم خوشگل باشه! وقتی شخصیتشو دوس نداشته باشید هیچی به چشمتون نمیاد دیگه! یکم زیبایی شاید لازم باشه ولی واقعا و اصلا کافی نیس!
منم گفتم نه فقط ظاهر دیگه، گفتم کل پکیج اون آدم.
شخصیتش برام جذاب نیس، هرچند خوبه
آخه به دل بودن همش م دلیل نداره، دلی و حسی م هس.
اون حسه نیومده برا من، نمیدونم شايدم مشکل و تقصیر از منه.
من نمیگم خیلی جذاب و ایده آل باشه اما حداقل میخوام اون به دل بودنه باشه
به این فکر کن ازدواج کردی ، بعد یه مدت همچنان دوستش نداشتی ، بخصوص که کاملا نزدیک و صمیمی باید بشید باهم ، تصور کن اون موقعیتت رو
در مقابلش هم ببین ، ممکنه بعد یه مدت خوشت بیاد، یا وابسته بشی، یا حتی علاقمند ،
احتمال کدوم گزینه بیشتره؟
من ازدواجم سنتی بود به اسرار پدرم،راستش چند سال گذشته هیچ حسی وعلاقه ای بهش ندارم 😔😔😔
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 ثانیه پیش
1 ثانیه پیش
1 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز