چاره‌ش چیه؟؟؟
من تو خانواده ای به دنیا اومدم که جز پدرم مذکر ندیدم..
بابامم متعصب بود دوران نوجوونی اصلا تنها بیرون نرفتم تا الان که دانشگاهم و خواه ناخواه با اقایون باید ارتباط بگیرم..
به خصوص که رشتم تقریبا همه دانشجوهاش پسره..
به شدت تو فضایی که اقا باشه خجالتی ام..
به قول دوستام مذکر می بینم لال می‌میرم...
چه باید کرد؟؟
کسی داره این مشکلو؟
منم لایک
ولی برو پیش مشاور
این مشکل بزرگ نیست مستقلی نیازی به مردی یا ازدواج نداری بخوای همکلام شی باهاشون
من دارم خیلی بده اصلا سرخ میشم خیلی بد اگر یک نفر چند دقیقه نگام کنه و حرف بزنه :/
منم مثل توام
قبل ازدواج اصلا با پسری در رابطه نبودم حتی صدای پسری رو هم از پشت موبایل نشنیده بودم ازدواج که کردم بشدت وابسته همسر شدم الان از همسر جدا شدم و بازم دو ساله تنهام
فک کنم ذاتمون اینجوریه ،من مشاور هم رفتم بهتر نشدم
