🥺🥺😓😞😖
چقدر برای شخصیت بی مادر کارتون ها غصه می‌خوردیم. 🤧
هیچ جنایتکاری به اندازه ی پخش کنندگان این کارتون ها و سریال ها نمی‌تونه به کودکان یک دوره ؛ آسیب بزنه
یعنی همه ی سریال های کارتونی همه از دم بدبخت و بی خانمان و داغون بودن .
واقعا ما بزرگ تر عاقل نداشتیم که این فیلی که قرار پخش بشه قراره بچه افسرده بشه. هنوز درد بغض اون موقع ها یادمه. من عاشق هایدی بودم دوستش فلج بود چقدر گریه کردم. واقعا یک دشمن می‌تونه همچین کاری با ما انجام بده
آره بخدا جکی و جیل هاچ زنبور عسل ،پرین بدبخت،حتا دختری در تزرعه همه بدبخت بودن
مثلا چه آسیبی خوردیم؟ یکی یه چی میگه بقیه هم همونو تکرار میکنن.
نود درصدشون رئال بود و دنیای واقعی رو نشونمون داد. راه و رسم زندگی، مبارزه با سختیا، حل مسئله...
بله یا غمگین بودن یا ترسناک من هنوزم از چاق و لاغر میترسم با ۴۰ سال سن خخخ
چقدر کتف و دست پای سوبا و باکی تو فوتبالیست ها داغونمون کرد انشرلی جودی ابوت .دربدری دوقلوها همش تو استرس،بودیم
من از یه کارتون خیلی ناراحت شدم از دنی برادر انت تو کوه های آلپ که پاش شکست و مقصر انت بود که عذاب وجدان گرفت تازه فک کنم مادرشم مرد
همشون بدبخت و بی مادر بودن .اون دوران دوران جنگ و کمبود بود با نمایش این کارتون ها به نوعی میخواستن بچه ها مثلا قدر داشتن حداقل های خودشون را بدونن
بچه باید شاد باشه یعنی اگر کارتون شاد پخش می‌شد خود ساخته و مفید نمی شدیم ?
دزد عروسک ها وسمندون
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستجدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز