سه ماهه داره میگذره ، چند وقت پیشم چند بار بهم پیام داد و یک بارم زنگ زد ولی من جواب اش رو ندادم ،داستانش رو توی تاپیک های قبلی گفتم ،اما نمیتونم فراموشش کنم قلبم تیر می‌کشه هرروز میرم پیاده روی تا آدمها رو ببینم و بتونم فراموشش کنم ،نیم ساعت که میگذره می‌شینم یه گوشه وسط خیابون زار میزنم ، ۲۴ساعت داره حرفاش ، کارایی که کردیم توی مغزم مرور میشه ، دارم درد میکشم از نبودنش و می‌دونم اگه بیاد هم موندگار نیست و باز هم میره و شاید با ضربه سخت تر و حتی اگه طلسم بشه که با من بمونه ، سال دیگه کلا از ایران میره و اینکه من بیست روز دیگه میرم خونه از خوابگاه و کلا همه چیز برام محدود میشه ,قفسه سینم سنگینی می‌کنه صبحا که بیدار میشم تا ظهر تو تخت میمونم و خیره میشم به دیوار و خاطرات توی مغزم مرور میشه ،خسته شدم از این شرایط مغزم درد می‌کنه بدنم دیگه نمیکشه این زخم رو
خودش فراموش شد خیانتش نه
باید یکی دیگه وارد زندگیت بشه
وسط خندیدن یهو یک سیل غم سراغم میاد که منو به زمین میزنه ،نفس کشیدن برام سخته
هفته پیش یه دختری تو خیابون یهو بی هوا زد زیر گریه خیلی دلم براش سوخت دلم میخواست ازش میپرسیدم چته ولی ترسیدم بهم پرخاش کنه اما مطمئنم اونم مث ما قلبش این مدلی شکسته
من هرکسی رو راه نمیدم ،ادمهایی که اومدن تو این چند وقت و رفتن هم سطح اش بودن تقریبا حالا شاید یکم مالی فرق داشتن و اون بالا تر بود ، اما اون آدمی بود که بلد بود چطور رفتار کنه ولی خب بعد از یک مدت مثل بقیه شد همون چیزی ک توی ذهنمون هست آدمهای ثروتمند استفاده گر و بداخلاق برای همین باهم نساختیم اما یه محبت و غیرتی داشت که با هیچکدوم از آدمهایی که سطح بالا و پولدار هم بودن قابل قیاس نبود
خیلی بلد بود چطوری به خودش جذبت کنه پرنسس و بچه نبود
انرژی مردانه اش خیلی بالا بود چیزی که توی بقیه ندیدم