یعنی گناه کردیم زن به دنیا اومدیم و عروس یه خانواده ای شدیم همه جا ما باید کوتاه بیایم ما باید درک بکنیم ما باید سیاست به خرج بدیم؟ فقط ماییم که باید بقیه رو ناراحت نکنیم ناراحتی ما مهم نیست؟ مادرشوهر من بعد از چندمین بی احترامیش به من برای بار چندم خودش پیش دستی کرده و قهر کرده 😐 همیشه جایی که من باید ناراحت میشدم و احساس می کرد که احتمال داره مقصر بشه زودی یه چیز بیخودی رو بهانه می کرد و قهر می کرد و قیافه می گرفت که یه وقت مجبور نشه خدای ناکرده عذری چیزی بخواد و من همیشه تحت فشار شوهر و خانواده خودم چیزی نمی گفتم و می رفتم و میومدم ولی این بار دیگه از مقصر نشون داده شدن و عذر الکی خواستن از به سری آدمای طلبکار که اشتباهات خودشون رو نمی بینن خسته شدم و الان مدت هاست دیگه باهاشون رفت و آمد ندارم اما خانواده خودم بهم فشار میارن که باید تموم کنی و اینجوری زندگیت خراب میشه و میگن برو بذار برات قیافه هم بگیره تو کوچیکتری وظیفه اته در هر صورت احترام بذاری
نه نرو
بذار یاد بگیره
احترام گذاشتن درصورتی هست ک متقابلا ب تو هم احترام گزاشته بشه وگرنه فایده نداره
البته این نظر منه اسی:)
منم دقیقا مشکل شمارو دارم با یه خانواده همیشه طلبکار وصلت کردم سوختم واقعا، شوهرمم همش میگه اونا سنشون رفته بالا نمیفهمن دیگه😑🙄
یاد بگیر جزییات زندگی آت رو در اختیار خانواده خودت هم نزاری
از طلبکار بودنشون خسته شدم اینکه همش انتظار دارن عروس کفش آهنین پاش کنه بره برا جلب رضایتشون بلکه منت سرش بذارن دوستش داشته باشن خسته شدم! از رفتارهای متفاوتشون از فرق گذاشتن بین عروسا از اینکه از هر فرصتی استفاده می کنن که بگن تو رو دوست نداریم فلانی عزیزدلمونه که مثلا رقابت راه بندازن خسته شدم اینکه بدترین رفتار رو با من داشتن اما بیشترین توقع رو هم از من دارن
نه کامل قطع رابطه کن نه اینکه زیاد بری
خیلی کم و کوتاه برو
و صمیمی نشو
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز