من زمانی که سزارین کردم مادرم از پله افتاده بود و پاش شکست نتونست برای زایمان و کمک بعدش بیاد ، خواهرشوهرام یه مقدار کمکم کردن خداخیرشون بده ولی هیچ وقت نامردی مادرشوهرم درحقم یادم نمیره ماباهم توی خونه زندگی میکردیم خونه سه طبقه که حیاط مشترکه میومد خونه ام میدید حالم خرابه تاصبح دخترم به علت کولیک نخوابیده و چهار روزه سزارین کرده بودم به زور راه میرفتم ناهار نداشتیم , شوهرم هم آدمی نیست غذا از بیرون بگیره ، مادرشوهرم می‌گفت ناهار تخم مرغ آبپزکن بخور حتی شیر نداشتم به دخترم بدم ، مادر بزرگم فقط نزدیکم بود بنده خدا با اینکه سنش خیلی بالاست و به زور راه میرفت اومد خونمون برام مرغ شکم پر درست ، کاچی درست کرد و گردو خرما برام گرفت جون گرفتم تونستم به دخترم شیر بدم، اون زمان خداروشکر گذشت ولی هنوز دلم از شوهرم و مخصوصا مادرشوهر بدجنسم شکسته حالا شما بگین ؟
مامان منم هیچکی کمکش نبوده منتهی طبیعی بوده
نه مادر خودش میاد نه خواهراش نه بابام نه مادرشوهرم
فقط شانسی ک اورد طبیعی بود و من ک بچه اش باشم نوزاد ارومی بودم
اره خیلی ناراحته هنوز از دستشون
من ک دنیا اومدم هر دوتا مامانبزرگم بیمارستان بودن
بعدم رسم داریم تا ی ماه خونه مادر بزرگم موندیم
بعدش رفتیم
خواهرم ک دنیا اومد سه تا خاله هام اومدن خونمون
تا ی هفته مونده بعدش ما اومدیم شهرستان ی هفته موندیم
منم بزرگ بودم دیگه میتونستم کمکش کنم
من از بیمارستان ی راست اومدم خونه خودم ، مامانم عمل کرده بود استراحت کامل بود نمیتونست تکون بخوره
ی خواهر راه دور داشتم که حامله بود و ی روز در میون می اومد ولی کار چندانی نمیتونست کنه
مجبور شدم خودم از روز دوم بلند شدم پختم
بچه ام خیلی بد قلق و گریه ای
هیچ گله ای از هیچ کس نیست همه زندگی دارند ولی ی زنگ زدن و احوال پرسیدن احوال آدم رو خوب میکنه