یه مدته خیلی یاد اذیت های کلامیشون میوفتم و اذیت میشم
اینجا میگم تا ذهنم اروم بشه
من پسرم خداروشکر خیلی راحت از پستونک و شیشه وپوشک جدا شد
البته خودم هم تلاش میکردم عجله نکنم بچه رو توفشار واسترس نزارم
یه بار حرف شد داشتم برای خواهرشوهرم میگفتم که ما پستونک بچه رو جا گذاشتیم و همون شب مجبوری روند از پستونک گرفتن شروع شد
وداشتم میگفتم چجوری
خب
الان از تاپیک حرف بی ربط مادرشوهر میام
بعد یهو خواهرشوهرم گفت توهم که تو هیچ کار بچت هیچ زحمتی نکشیدی
همه کارهارو بچه انجام داد
از این زخم زبون ها خیلییی بهم میزدن
ومن واقعا باهاشون صاف وساده بودم اما اونا نه
تا وقتی هم که پستونک میخورد همین خواهرشوهرم تیکه مینداخت که تو میخوای راحت باشی لچه گریه نکنه پستونک میدی
همونجا میگفتی بله بچه من از همه بچه ها عالی تره .چون من مادرشم
یا بچم یکسالش بود
قد و وزنش هم خوب بود خداروشکر
خواهرشوهرم با زبون بچگونه میومد به بچم میگفت عزیزم تو باید شبا زود بخوابی مگه نمیدونی هورمون رشد شبا تولید میشه
دخترای منو ببین چقدر تپل وقد بلندن
قیافه من وبچه یکساله ام😐😐😐
من خودمم شبی عصبی شدم همش دخالت میکنن
شبی از بچه پرسیدن که تنها میره تا ایستگاه یا نه
بعد هم هی فضولی که نزارین تنها بره و فلان
