۷ سال گذشته همچنان مثل روزای اول داغدارم
پدرم ۷ ماهه فوت شده با اینکه بیمار بود و آمادگیش رو داشتم
و در طول زندگیش بسیار اذیتمون کرد و اصلا ازش راضی نبودیم
ولی از وقتی فوت شده دلشکستم روزی چن بار اشک می ریزم براش
من هنوز ۴۰روز نشده
دایی م ۱۲ روز پیش یه دفعه ایست قلبی کرد و فوت شد
داغونیم اصلا حالمون قابل وصف نیست انگار دنیا برامون به آخر رسیده
۶۳ سالش بود زن و بچه هاش شبا با قرص خواب میخوابن
تا دوسال بعد روز بروز حالم بد تر میشد دلتنگی شدید تا اینکه بار دار شدم و اینقدر درگیر مسائلش شدم که اون حال بد تسکین پیدا کرد
فوت بابام اونقدر ناگهانی بود که من روز اول اصلا باورم نمیشد
اما خب از روز سوم به بعد به خاطر بقیه تظاهر به آرومی کردم
اما تا همین الانم کامل آروم نشدم و ۷ ماه میگذره و آرزو میکنم بمیرم برم پیشش
من آروم نشدم دهنم صاف شده قرص ارامبخش میخورم زندگیم تلخ شده
و تو جبران نمیشوی
حتی به گریه های عمیق
تنها جمله ای که داغ عزیز رو به بهترین شکل توصیف میکنه
فقط میتونم بگم یه تیکه از وجود ادم خاک میشه
بهترین دوستم خودکشی کرد دو سال پیش بعد اون یادم نمیاد از ته دل خندیده باشم 🙂
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز