یادم میاد تو مدارس خود کارکنان مدرسه این شکلی میگفتن که زینتی نباید داشته باشین و ناخن هم زینت حساب میکردن
زندگی اوناس خب
من بهت بگم چطور زندگی کنی خوشت میاد؟
خدا خودش هم گفته که به دین دعوت کنین راهنماییشون کنین نه که بهشون امر و نهی کنین که در دین اجباری نیست
اگه گناهی کردن خودم مجازاتش و میدم
بندش کی باشه که از حرف خود خدا سرپیچی کنه و بخواد برا یکی دیگه اجبار کنه
الان شاید فکر کنید از اونایی هستم که خدارو نمیشناسم یا چی برعکس من بشدت به دینم اعتقاد دارم ولی زندگی خودم و دارم و نمیزارم یکی دیگه به جام تصمیم بگیره و هر گناهی هم انجام بدم به خودم مربوطه