سلام بچه ها تروخدا میشه دلداریم بدین،۳تا بچه کوچولو وخوشگل دارم ولی حالم از زندگیم بهم میخوره ازشوهرم بدم میاد ازهمه چیز خسته شدم ۱۰سال پیش باهاش ازدواج کردم اومدم غربت بهترین خواستگارامو رد کردم حتی یکی بود میمرد برام گذاشتمش کنار الان شنیدم چقدر موقعیت بالایی داره پسش زدم برای یه ادمی که فقط خودشو دوست داره وابستگی شدید به خانوادش داره اصلا منو نمیدید منم مثل خودش شدم کنارخانوادش توشهری که ازش متنفرم صب تا شب توخونه بعدشوهرم شبا با دوستاشه وقت ازاد هم با خانوادش یعنی منو بچه هام هیچ جایی تو برنامه هاش نداریم همش میگم کاش بمیرم برگردم شهرخودم بنظرتون ازدواج قسمته همش میگم خدایا چرا این شد سرنوشتم
چقدر منی دقیقا تازه اوضاع من بدتره
چقد سرنوشتت شبیه ب مامان منه
بعد سه تا بچه یه این نتیجه رسیدی عزیزم؟
خب نذار بره
بگو من اینجا غریبم تو میری رفیق بازی
هرجا خواست بره شمام‌حاضر بشین به زور هم شده برین
توکل کن ب خدا منم خیلی دلم از شوهرم گرفته خیلی ناراحتم کرده و اصلا هم براش مهم نبود ک حتی ی معذرت خواهی کنه وقتی یادم میوفته ک باهام چیکارکرد قلبم میشکنه اشکام سرازیر میشه همیش میگم خدایا چرا من؟
الان همسرت را با خواستگار ده سال پیش مقایسه میکنی خیلی اشتباه هست. بگو من و بچه ها نیاز به تفریح داریم و ازش بخواه که با هم برید بیرون.
وجدانا این سه تا رو بزرگ کن خواهر من به این چیزا دیگه حالا فکر نکن
تواین وانفسا که هرکس به فکر پیشرفت بچه خودشه با این پدر بی مسئولیت شما حداقل به فکرشون باش
شبیه منی تا سه سال پیشم
خستم خواهر خسته وتنها،نمیخوام تعریف کنم ولی هم چهره ی زیبایی دارم هم ارشد حقوق وقتی میرم بیرون میگن کجایی هستی بهت نمیخوره اینجایی باشی حقم این نبود که این بشه روزگارم خیلی سخته تنها باشی ولی هیچکسی رو نداشته باشی بری پیشش حتی خانوادت
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
49 ثانیه پیش
51 ثانیه پیش
58 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز