خب بیمارستانم شخصی بود چهل دقیقه ازخونه دور بود باید یکی پیشش بود برا عوض کردن پوشک و بعدشم بهتر شد بردن توالت باید تازنگ میزدن من میرفتم گاهی صبح ساعت نه بچم تو خواب میزاشتمو میرفتم گاهی موقع غذا خوردن گاهی گسی نبود منو ببره با اسنپ گاهی روزی دوبار یا سه بار میگفت دسویی دارم تا اونجا میرفتمو یبوست داشت و دوباره سه چهارساعت دیگه باید میرفتم بماند اوایل زخم بستر داشت،این اذیت نیست چی اسمشه؟منم فولاد نیستم یه ادمم،گاهی یبوست میگیره باید بادستام کلی ،،،فشار بدم تا کارشو بکنه و کل زندگیم شده اینکار شاید خودمم ازاین بدتر سرم بیاد اما خستم
نمیدونم
قسمتشه دیگه
خدا این جور صلاح دیده
بچه هاش باید پرستار بگیرن براش
بچه هاش که نمیگن نا دوتا عروس میگیم که زندگیو بچه و خونه مهمانی و تفریح و حتا تو حال مریضی و بدبختی خودمون درگیرشیم مام دوست نداریم اینجور باشه اما پسرای احمقش با وجود کلی ثروت و کلییییی که براشم خرج کردن عارشون میاد پرستار بگیرن من یکی از عروسام که تا سه ماه پیش آدمم حستبم نمیکردن و به رسمیت نمیشناختنم و برا هیچ مراسمم نیومدن حتا مادر شوهرم از بس غرور داشت،تو روی خودم برادر شوهرای مجردم فخشم میدادن وتف میکردن تو صورتم منم بخاطر حفظ ابروم جیک نمیزدم همین مادرشوهرم یبار نگفت نکنین ،شوهرمم میخواست دعوا کنه نمیراستم میترسیدم دعوای بدی کنن و ابروم بره وخانوادم بفهمن و غصه بدبختیامو بخورن،اره پسراش به من ربطی نداره اما تا خوش بودن من بده بودم الان چی شد بهترین شدم،اره گلم کسی از زندگی کسی خبر نداره
پرستاری از بیمار واقعا سخته حالا چه مادرت باشه چه غریبه باشه و واقعا اعصاب فولادی میخاد از خدا بخاید که کمکتون کنه دو رکعت نمار بخونید و ازش بخاید که خودش یاریتون کنه نگید چجوری و برای خدا نقشه نکشید فقط بخاید که کمکتون کنه همین
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
2 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز