هیچوقت درک نکردم چرا بعضیا مثلا میگن با افتخار فلان قومیتی هستم،،حالا مگه ماییکه قبلش نمیگیم با افتخار حس ذلت و بدبختی داریم نسبت بهش اصلا چه افتخاریه این چیزا/:
یکسال پیش هیچ امیدی نداشتم، همه روش ها رو امتحان کردم تا اینکه بعد از کلی درد کشیدن از طریق ویزیت آنلاین و کاملاً رایگان با تیم دکتر گلشنی آشنا شدم. خودم قوزپشتی و کمردرد داشتم و دختر بزرگم پای پرانتزی و کف پای صاف داشت که همه شون کاملاً آنلاین با کمک متخصص برطرف شد.
شاید دستش تنگه اگر شرایط مالیش خوب نیست ناراحت نشو تو کادوتو بخر ولی اگر میبینی از قصد نمیگیره اشکال نداره حالا یه دسته گلی سبد گلی گلدونی چیزی بگیر شاید بلد نیست یا یه جعبه شیرینی بخر برو تبریک بگو
چون ایشون که شمارو وادار به این کار نمیکنن خودتون دوس دارین احترام بذارین و کادو تهیه کنین
دیدن این فیلم بر شما بله خود خود شما واجبه ''فیلم کرهای امید'' درباره تجاوز جنسی کودکان رو ببینید و مقایسه کنین با فیلم ایرانی هیس دخترها فریاد نمیزنند واکنشهای هردو پدر مادر بعد مواجهه با جریان رو ببینید هر دو فرهنگ جامعه رو مقایسه کنید ای کاش ما هم جسارت و شجاعت این رو داشتیم کاری کنیم این آدمای مریض حداقل چندسال طولانی یکبار به کار کثیفشون بپردازن نه آزادانه و هر روز و هرسال ای کاش به کسانی که بهشون تجاوز شده به چشم مجرم و گناهکار نگاه نمیکردیم...