شمام با دشمنای مادرتون دشمنین ایا

به قول یه نفر

همه با پدر مادرشون امتحان میشن

الان اینی که میگید رو من میفهمم

شرایطمون هم مشابهه، مادر بزرگ من هم خیلی پسر دوسته، پسرهاش هم زیاد نمیرسن بهش الان هم خونه ما مهمانه دو روزه. و یک هفته هم قراره بمونه

ولی پدر و مادر، قضیه اش با همه فرق میکنه

خدا قرموده با بقیه مردم با عدل و احسان رفتار کن اما با پدر و مادر فقط با احسان

خدا گفته حق نداری اف بگی بهشون

قطعا تو این احسان، خیرهایی برای خودمون هست

رشد خودمون تو همینه

با حرص خوردن سر کارهاشون فقط خودتون عذاب میکشید، پس میشه جور دیگه ای هم نگاه کرد

(مادر بزرگ من به داداشم انقدر محبت میکنه اما به من اخم میکنه معمولا😅، حالا پدر بزرگم برعکس بود، خیلی بهم محبت میکرد خدا بیامرز مرد خیلی خیلی مومنی بود)

بچه تا ۶ ماهگی فکر میکنه خودش و مادرش یکی هستن. طبیعیه که تو بزرگسالی طرف مادرت باشی چون جزیی از خودت میدونی

ایشون داره از مادربزرگش میگه نه یه غریبه

بنده خدا شاید مشکل داره 

اسی چقدر تو مهربون هستی 

با اونکه مامانت انقدر اذیتت میکنه بازم طاقت نمیاری کشی بهش حرف بزنه 

دختر خوب یه زره بیخیال باش 

فردا روز همین مامانت میگه به تو چه من با مادرم حرفم شد تو چرا اتیش بیار شدی 

یه زره سیاست داشته باش تو ۳۵ سالگی 

پدرتون اگر مادرتونو عذاب میده، خودش نتیجشو میبینه

اما ما خق نداره اذیتشون کنیم!

خیلی مراقب باشید، بعضی گناهان اثراتش مستقیم تو آخرت و دنیای انسان هست از جمله بد رفتاری با پدر مادر

به قول یکی از بزرگان شاید تو عالم انسانی نباشه که به پدر مادرش بد کرده باشه و تو همین دنیا خوشبخت بشه

و شاید نباشه انسانی که به پدر مادرش نیکی کرده باشه و تو همین دنیا بدبخت بشه

با سیاست بودن با دو رویی فرق داره 

میدونم داره از مادر بزرگش میگه......

الان مادر بزرگ شما به مادرتون بی احترامی کنه....بدو بیراه بگه....نفرین بکنه....باعث خرابی زندگی مادرتون بشه شماهیچی نمیگی؟؟از مادرتون دفاع نمیکنی؟! پشت مادرتون واینمیستی......

مادر بزرگ باید احترام خودشو نگه داره،تا احترام ببینه.....ایشون مادرخودشو ول کنه و مادربزرگشوبگیره!!!!!!🤔😶

ایشون نیازی نیست دخالت کنه

مادر و دختر خودشون بلدن چکار کنن

پستای قبلمو تو همین تاپیک بخونید نوشتم از مادر بزرگ خودم اتفاقا، و رفتارشون با مادرم و حتی خود من.

البته من خیلی کوتاه نوشتم و مختصر

وگرنه بخوام از رفتارهای اشتباه مادربزرگم بگم باید طومار بنویسم

اما مسئله چیز دیگه ایه که تو پستای قبلم نوشتم

من خودم مادرم سه تا دختر دارم.فعلا کوچیکن منتها بشدت بیزارم ازینکه تو بحث من با بقیه دخالت کنن .از الانم ب دختر بزرگم یاد دادم.من شاید با باباش دعوا کنم باباش فحشم بده حق دخالت نداره.همچنین با خواهر و مادر و....

حق دخالت و نظر دهی ب بچه هام نمیدم و اگه بخان دخالت کنن در آینده بشدت ناراحت میشم ازشون.حتی اگه جهت طرفداری از من باشه.خودمم مامانم با هر کی دعوا کنه دخالت نمیکنم

من به این چیزا کار ندارم.......فقط اینو میدونم که بچه باید هوای مادرشو داشته باشه......اگه ی عده بدونن بچها هوای مادرو ندارن،،،اون مادر بیچاره رو لقمه،لقمه میکنن

یعنی فرقی نمیکنه مخاطب کی باشه؟

حتی اگه اون مخاطب خودش مادرِ مادرمون باشه؟

نه، این راه درستی نیست که به هر قیمتی بخوایم هوای مادرو داشته باشیم، گاهی باید تو گفتار کوتاه اومد تا حرمت حفظ بشه. هواداری که فقط تو گفتار نیست، یه نفر میتونه با بوسیدن دستها یا پیشانی مادرش هم مادرش رو تکریم کنه جلوی بقیه

الان مادربزرگ من خونمون مهمونه، روزای عادی غذامون معمولیه مادرم هم شاغلن، غذامون الحمدلله خوبه اما ما کلا شام رو سبک میخوریم، مثلا اش یا نون پنیر سبزی و املت و...

اما وقتی مادربزرگم میاد مفصل هم نهار هم شام

مادرم صبح تا شب سر پاست بنده خدا

مادربزرگم چیکار میکنن؟ از بیشتر غذاهای مادرم ایراد میگیرن

من میتونم جلوی دهنشونو بگیرما، میتونم یه بار یه حواب کوبنده بگم بهش، ولی خالق من گفته حق این کار رو نداری. گفته درباره پدر و مادر، تو نباید حقتو بگیری، تو باید فقط خوبی کنی

و تو این کار حکمتها و علتهای زیادیه

انسان رشد میکنه، ظرفیتش بیشتر میشه. یعنی این نیکی به پدر مادر نیست در واقع نیکی به خودمونه‌

یک نفر میگفت داداشم اصلا به مادرم اهمیت نمیده نه حرمتشو نگه میداره نه محبت میکنه، اما من خیلی سعی کردم هواشو داشته باشم، با این حال مادرمم خیلی هوای داداشمو داشت ببشتر از من بهش محبت میکرد. یه مدت خیلی کمردردش عود کرد رفتیم دکتر و دکتر گفت یه مدت باید تو خونه هر روز دو بار ماساژ بدید اونم طولانی

میگفت ببشتر از یک سال کمر مادرمو ماساژ دادم با کمک خدا، اما داداشم حتی یک دفعه هم این کارو نکرد، واقعا ناراحت میشدم

یه بار ماساژ که تموم شد، مادرم دستاشو برد سمت آسمون گفت الهی که دستات برسه به ضریح امام حسین(ع). مدت زیادی نکشید که دعای مادر در حقم مستجاب شد و دستام رسید به ضریح امام حسین(ع) برای اولین بار. 

ما یه چیزایی رو نمیبینیم یعنی پشت پرده ها رو، اما خدای ما خوب همه چیو میدونه

تو زندگی همیشه پستی بلندی هست این خاصیت این دنیاست

به قول استاد ع ص مشکلات دنیا کوچک نمیشوند، تو باید بزرگ شوی

و زندگی از اونجایی زیبا و هدفدار میشه که به خدا اعتماد کنیم تو همه زمینه ها

از جمله تو بایدها و نبایدها

حرفتون کاملا درسته....

بعضی وقتها هم بزرگ باید بزرگی کنه تا احترام ببینه.....

من خودم مادربزرگمو میبردمدحموم....موهاشوحنا میکردم.........

ولی حالا به مادرشوهرم که مادر بزرگ بچهام میشه،اینقدرذمحبت کردم...احترام گذاشتم...خمو راست شدم....لقمه ی دهنمو دادم بهشون.....ولی اونا چیکار کردن به شوهرم که پسرشونه یاددادن تمام مالو اموالشو بزنه به اسم اونا.....خوب بنظرت منذباز هم احترام بزارم...بچهام مادرذبزرگ خطابش کنن........نه نه.....بچهام بهش میگن روباه پیر.....خونشم نمیرن...منم واگذارش کردم بخدا.....بچهام بهش گفتن توبا کارهات باعث شدی مادرما حرص و جوش بزنه....فشارش بره بالا ومجبوربشه هرروز دارو بخوره.....تو راه پله همدببینیمدسلا مشون نمیکنیم.....چون احترام منو زیر پاش گذاشت به نفع دختراش...محبتهای منو نادیده گرفت.......

نه خواهر هر بزرگی لایق احترام نیست...........