چرا به چیز عادی مثل ازدواج انقدر دغدغه بزرگی شده برای من و خیلیای دیگه

واقعا چرا؟ 

قدیما ادم مجرد خیلی کم بود کسی که تا مثلا ۳۵ و ۴۰ مجرد بمونه ولی الان اکثر دوستای من مجردن و بخاطر همین کسی که ازدواج میکنه حس میکنه از بقیه جداست و تافته جدا بافته ست

فک کنم این مشکل از دهه شست شروع شد و الان به دهه هفتادی ها سرایت کرده،

دهه هفتادی هایی که نزدیک ۳۰ هستن و دم بخت ولی گاها یدونه خواستگار هم ندارن

یکی از معمول ترین مراحل زندگی یک انسان برای خیلی ها مثل خودم شده آرزو

منکه واقعا سختمه و دوست دارم زودتر مزدوج بشم، خسته شدم از این بلاتکلیفی دوست ندارم تا ۳۰ سالگی مجرد بمونم دوسن ندارم بچهام بعد ۳۰ بدنیا بیان دوست ندارم ...