خاطرات ترسناک

هوا کم کم تاریک شد و بار و بندیل و جمع کردیم و راه افتادیم.

سمیرا حال خوبی نداشت‌؛ سرشو تکیه داده بود به شیشه ی ماشین.و ساکت بود؛ ازش پرسیدم ؛ خوبی؟ گفت نه؛ فک کنم سرما خوردم؛ بیحالم خیلی؛ جون ندارم‌؛ بهش گفتم؛ حتما بری دکتر؛ فقط نگام کرد و هیچی نگفت‌

خب

دعانویس نیس

موکل داشت الانم میگن فوت شده نمبدونم خبری ازش ندارم

عزیزم فوت شده

اینم بگم؛ هر دومون عقد بودیم.دنباله ی ماجرا ؛ از زبون سمیرا؛

رسیدم خونه؛ مامانم گفت چیزی شده سمیرا؛؟ حالت خوب نیس انگاری؟ گفتم برم یه دوش بگیرم؛ سر حال میشم.

رفتم حموم تا دوش رو باز کردم ؛ برقا قطع شد.مامانم با نور چراغ قوه؛ اومد تو حموم تا من لباسامو پوشیدم و اومدم بیرون.

نه شام خوردم نه هیچی؛ خواب و بی حالی عجیبی؛  سراغم اومده بود؛ رفتم تو اتاق و خوابیدم؛ نیمه های شب تو حالت خواب بیدار؛ دیدم یکی داره صدام میزنه.

صدای شوهرم رضا بود؛ چشمامو نیمه باز کردم؛ دیدم روبه رو نشسته؛ ولی چون اتاق تاریک بود ؛ چهرشو کامل نمیدیدم

گفت؛ پاشو سمیرا میخوام ببرمت؛ گفتم این موقع شب اینجا چکار میکنی؛ ؟ گفت اومدم دنبالت.

یعنی صداش ؛ هیکلش؛ بوی ادکلنش؛  فقط رضا بود.

گفتم خسته ام ؛ نمیتونم بلند شم؛ اومد نزدیکتر دستامو گرفت تو دستاش؛ منو کشید سمت خودش ؛ تا میخواستم چشمامو کامل باز کنم؛ سرمو محکم کوبوند به کمد کنارم؛ جیغ کشیدم و غش کردم؛ همه ریختن اتاقم ؛ همزمان صدای بعد خوردن در حیاط اومد.

بعد که به هوش اومدم ؛ گریه میکردم میگفتم رضا بود؛ 

خانوادم رنگ زدن؛ رضا اومد ؛ با چشمای پف کرده و خوابالو؛ قسم خورد؛ که من همین الان با زنگ شما از خواب بیدار شدم و اومدم اینجا.

باورش نمیشد؛ که چیزی باشع؛ دیگه حالم خراب بود؛ نمیتونستم تنها باشم. به دیوار که نگاه میکردم.ترک میخورد.یه سایه ی سیاهی ازش میومد سمتم؛ غش میکردم.

خدا میدونه که چقدر دکتر و ام ار ای ؛ و اسکن از من گرفتن؛ ولی همه سالم. 

دستشویی میرفتم از سقف دستشویی کاغذ میوفتاد؛ که روش نوشته بود؛ بالاخره میبرمت جیگر.

روز به روز تواناییم کمتر میشد؛ فراموش میکردم خیلی چیزا رو؛ و حرکات دست و پام کم شده بود.

چن ماه درگیر دوا دکتر بودیم؛ که از آخر یه دکتری به مامانم گفت؛ مغز دختر شما داره کوچیک میشع؛ کاریش نمیشه کرد.

خانوادم خیلی عذاب کشیدن؛ کار هر روزشون گریه و التماس کردن به دکترا بود. منم رو به روز لاغر تر و بی رمق تر میشدم.تا حدی که تو دستشویی نمیتونستم خودمو بشورم؛ دستام توانایی نگه داشتن یه استکان رو نداشت؛

یه روز یکی از دوستای پدرم؛ بهش گفته بود که دختر رو ببر پیش یه دعا نویس ؛ شاید خوب بشع؛ 

منو بردن پیش دعا نویس؛ گفت بشین روبه روم؛ دستامو گرفت‌و دعا میخوند برام؛ بهم گفت چشماتو ببند؛  و بهم بگو‌کجایی؟

چشمامو بستم، دیدم تو راه همون روستا و جای رودخونه هستم؛ 

خلاصه که چندین بار ؛ پیش همین دعا نویس رفتیم؛ تا کم کم حال من رو به بهبودی رفت؛و بعد از چند ماه خوب شدم.

اسی عذر خواهم؛ امیدوارم نترسیده باشی ؛ از داستان من.😮‍💨

بله صدرصد همینطوره؛🌹🌹

انشاءالله همیشه تنت سالم ودلت شاد باشع.🤲💐