دوستان
مامان من به شدت آدم خوبیه اما به همون اندازه هم برای بچه هاش سمی و آسیب زا هست
خودش اصلا متوجه نیست و بهش بگی هم میگه وااااای اینا که کار بدی نیست
یکبار نشد از من تعریف کنه در حالی که من هم تحصیلات، هم کار، هم ازدواج و شرایط اجتماعی موفقی داشتم اما تا دلت بخواد عیب ازم میگیره
یکبار نشد منو بغل کنه، ببوسه چون از نظرش این چیزا لوس بازیه و خوشش نمیاد
هیچ حس مثبت و دوست داشته شدنی ازش نمیگیرم انقدر که حس میکنم اگر خودم بچه دار بشم نمیتونم دوستش داشته باشم
خلاصه پر از ناآگاهی هست و از همین رو به جرات میتونم بگم برای بچه هاش و شوهرش ی آدم سمی محسوب میشم
مامانم فک میکنه هرچی بیشتر به مادر خودش لطف کنه، بچه هاش هم بیشتر بهش لطف میکنن درحالی که اصلا اینطوری نیست و اگر میخوایی بچه ت باهات رابطه خوبی داشته باشه، باهاش خوب باش
ی وقتایی ی جوری در مقابل ما موضع میگیره و هزارتا عیب میگیره و میگه مثل باباتی مثل عمه تی که انگار بابام ما رو از دوره مجردی خودش آورده و اصلا ما بچه های مامانم نیستیم
تو رو خدا برای بچه هاتون مادر باشید نه صرفا کسی که از روی غرایز خوشد بچه دار شده
قبل اینکه بیایید بگید مادره و احترام و حرمت و...
1. آدم سمی فحش و ناسزا نیست سپ بی احترامی نکردم
2. هر مادری لزوما خوب نیست و آدم ها به صرف مادر پدر شدن یا پیر شدن لزوما قابل احترام نیستن
