خودم مشکلی ندارم. اما شوهرم میگه یه بارم بریم خونه پدر من ازاین طرف مادروپدرم عروز زنگ میزنن بیاین
یه شهر دیگن
من دوس دارم برم اماشوهرم اون شب تا دیروقت سرکاره
یه خواهر دارم اونم یه شهر دیگس اما به اون نمیگن فقط به من میگن
از همه مناسبتها بدم میاد بخدا سر همین کارا
خب دوست دارن دعوتت میکنن چ اشکالی داره اگرم اهمیت نمیدادن باز ناراحت میشدی
خب حالا هر سال اونجا رفتین یک سال هم برید همونه پدر شوهرت اینا بعد فردا شب برو خونه پدر مادر خودت
خب نبایذ اصرار بی مورد کنن دگ
خواهرم گفته شب یلدا بیاین خونه من
گفتن نه نمیتونیم خواهرت میخان بیان خونمون
هرچی بهشون میگم شوهرم سرکاره اونشب تا دیر وقت برین شما میگن نه بیاین دیگه
دیونم کردن بخدا 🥺
کاش این مناسبتا اصلا وجود نداشت بخدا بیشتر باعث ناراحتی میشه منم هر سال باید واسه شام بریم خونه یکیشون بعد از شام اون یکی
خب گوش نده،اصرار بیجا خیلی بده
منم شهر دورم مامانمم خیلی دوس داره برم ولی خب اصرار بیجا نمیکنه
باید زندگی توهم درنظر بگیرن،بچه که نیستن بهانه بگیرن
من همیشه سر همین جریانات استرس دارم راه دوره چه چجوری من این همه راهو برم وبیام
بهش میگم سرکاره شوهرم نمیتونه میگه خب باز فردا زنگ میزنن حتما بیاین. یا امشب بیاین انگار شوهر من بیکاره اصلا درک نمیکنن
بگو تا ببینم چی میشه و نرید
بگو کار داشتم
من دارم حرص میخورم جات، ببین من مجردم ولی این تصمیم گیریای خونواده رو موقعی که دانشجو بودم داشتم
حتی درمورد نحوه لباس پوشیدنم، یه بار دیگه دلوزدم به دریا حرف خودمو زدم
خیلی وقته راحت شدم
برا همین درکت میکنم چی میگی
