سلام دوسک پسرم حودش یه واحد آپارتمان داره فک کردممیریم اونجا زندگی کنیم دیشب که گفتن برید باهم حرف بزنید گفتم کجا زندگی میکنیم گفت طبقه بالای خونه مامانم اینا گفتم چرا گفت چون من تنها بچشونم اونام کم کم دارن پیر میشن باید پیششون باشیم اینجوری واسه خودمونم بهتره
جات بودم قبول نمی‌کردم حالا خونه نزدیک بهم اشکال نداره ولی یه ساختمون اصلا خوب نیست
بهش میگفتی زر نزن عزیزم من پرستار ننت نیستم من زنتم
یعنی فقط همین یه یچه رو دارن؟
به هیچ عنوان قبول نکن
تو شرایطط نیستم نمیدونم ولی مستقل باشین خونتون جدا باشه از خانواده ها بهتره خب صدرصد
دیگه بی انصاف نباشیم تنها بچشونه،به نظرم یا قبول نکن این ازدواج رو چون حتی اگر بری جای دیگه هم به هر حال رفت و آمد زیاده به دلیل تک فرزند بودن،یا اینکه بمون همونجا و با شرایط کنار بیا
حالا اگر خونه نداشت قابل قبول بود
تو هم بهش بگو من دوست دارم از روز اول مستقل باشیم
من خودم ی مدت با مادرشوهر ی حیاط زندگی میکردم.عروس خودمون هم چند سال تو ساختمون مادرم زندگی میکرد و چند تا از اطرافیان مادرم از من به تو نصیحت نرو
اصلا راضی نشو
کنار خانواده شوهر زندگی کردن یعنی بدبختی هیچی دست خودت نیست
اصلا محاله دخالت نباشه دو بهم زنی نباشه پیر میشی کنار خانواده شوهر
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
26 ثانیه پیش
28 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز