کسایی که با خانواده شوهر زندگی میکنن توی یه ساختمان هفته ای چند بار میرین خونه همدیگه

خاهرانه بهت بگم اگ رفتی اونجا اصلا زیاد نرو خونه مادرشوهرت یا رفتی مثل من جان فدا نشو همه کاراشونو بکنی کع دیگع میشه وظیفت

والا بخدا یع ساله باهاشونم ولی خرجمون جداس روزا اول مث چی کار کردم الان تا مهمونی میادمگع من تمام کارارو بکنم

هیییییی.... پنج سال ...خدا بهت صبر بده انشاله که خودش برات جبران کنه چون خودم چند ماهی با مادرشوهر سفره یکی بودم میدونم چقدر سخته ولی الان دیگه هیچ عروسی قبول نمیکنه بدون استقلال زندگی کنه شما حتما خیلی خوب و قانعی یا شایدم تحملت زیاده که تونستی بسازی ...راستی چن سالته

اره قانعم خدایی ولی خانوادش منو پر توقع میبینن بخدا همه کاری کردم تو خونشون از آشپزی گرفته تا تمیز کاری و همه چی به عهده خودمه ولی همش میگن ما خوبیم ما براتون کم نزاشتیم و اینا 

نه 😂😂

شرایط مالیش رو نداریم 

دلیل دوم اینکه مادرشوهرم بعد از من و همسرم هیچ کس رو نداره تنهای تنها میشه 

خونه نداریم 

مستقل شدن و تنها بودن رو خیلی دوست دارماا اما دودلم اگه مستقل بشیم مادرشوهرم گناه داره تنها میمونه زن خیلی گل و مهربونیه و همیشه محبت خودشو داره برا همین دوست دارم بمونم پیشش اما شاید در آینده اگه شرایط مالیمون جور شد یه خونه دو طبقه بگیریم مادرشوهرم طبقه پایینش بشینه اینجوری هم من مستقل میشم هم اون تنها نمیشه میرم سر میزنم بهش میام روزانه 

آره امیدوارم زود زود مستقل بشید میفهمم چی میگی چون خودمم همینطورم راستش من خصوصی ترین مسایل مثل دکتر رفتن رو فقط و فقط به همسرم میگم اینم طبیعیه که هرجا میرید با هم میرید اما خب من دیگه عادت کردم به این شرایط الان جوری شده که اصلا دوست ندارم با شوهرم تنهایی جایی برم اصلا حال نمی‌ده بهم بعدش دوست دارم اگه خدا بخاد و یکم مستقل تر شدیم با یاد خوب از این خونه برم نگن عروس بدی بود بداخلاق بود مارموز بود و از این جور چیزا دیگه که پشت سر عروسا میگن 

ولی خب با تمام وجود درکت میکنم که چقدر بهت سخت میگذره چون خودمم تو همچین شرایطی ام اگه خدا بخاد پول بیاد دستمون برای اینکه مادرشوهرم تنها نمونه یه خونه دوطبقه میگیریم ما بریم بالا مادرشوهرم پایین باشه که اینجوری مستقل تر باشیم یکم من بیشتر به خاطر خورد و خوراک اذییتم و یکمی هم رفت و آمد بچه ها همین اونا هم حدودا میشه گفت عادت کردم بهش 

خدا خیرتون بده انشاله که خدا بهترینها رو نصیبت کنه 

اگه همسرت تک فرزنده خوب شرایط متفاوته فکر نمیکنم زیاد سخت باشه ولی به هر حال خیلی دختر خوب و مهربونی هستی مطمئن باش خدا هم جبران کننده هست در آخر هم انشاله همیشه همینطور قدر دان و خوش قلب بمونی و این لطف الهی رو فراموش نکنی راستی منم ازت التماس دعا دارم چون نگاه خدا رو تو تک تک جمله هات حس کردم

منم شوهرم تک پسره و سه تا خاهر داره خب خانوادش ازش انتظار داره ولی خب منم یه زندگیه مستقل میخام بالخره...منم وقتی به این فکر میکنم که از اینجا بریم عذاب وجدان میگیرم و دلم نمیاد ولی خب من ۵ساله اینجوریم تو این ۵سال خانوادم چهار بارم نیومدن خونم چون خونه از خودم نیست و اونا معذبن...من یه بار با شوهرم سر خونه بحثم شد فقط یه بار مادرشوهرم اومد شنید و کلی حرف بهم زد که زبون درازی و شوهرت ازت میترسه و منم تحملتون کردم و اینا من اینارو میبینم حالم بد میشه یا اینکه من الان باردار هر چکاب یا سونویی باهام میاد درصورتی که دوست دارم با شوهرم برم ولی خب تا تو اتاق سونو هم همراهمه اینا منو اذیت میکنه اینکه حریم خصوصی نداریم اصلا حتی از تایم رابطمونم خبر داره اگرم چیزی بگم میشم ادم بده و زبون دراز من تو این ۵سال همه کارا رو خودم کردم اگه یه بار دیر میرفتم آشپزخونه و مادرشوهرم کاری انجام میداد قیافش میره تو هم و بغ میکنه که چرا دیر اومدی و نیومدی کمکم