ما یه همکلاسی داریم که اصلا مثل یه آدم عادی نیست
چند سال پیش از روستا اومده لهجه داره و صداش هم اصلا خوب نیست زبانش انگار کلفته و کلا خیلی بد حرف می‌زنه
صورتش همیشه چربه یا نمی‌شوره صورتش رو یا اگرم بشوره فقط با آب خالی
معلوم نیست چند وقت یه بار حموم میره یه بویی می‌ده همش و کلا سطح فرهنگ خانوادشون خیلی پایینه هیچ کی ازش خوشش نمی‌آد و همه مسخرش میکنن
پارسال یه مشکل روحی خیلی شدید پیدا کرد به حدی که مدت زیادی مدرسه نمی‌رفت و مشاور بهش گفته بود اگه چند روز دیگه مدرسه بره دیگه کلا از دست میره!
من دلم بزاش میسوزه چون همیشه تنهاست و هیچ کسیو ندارن سعی کردم نزدیکش بشم و یه مقدار باهاش دوست بشم
ولی دیگه واقعا از دستش خسته شدم همش به من چسبیده حتی اگه سرویس بهداشتی هم برم می‌گه کجا بودی؟ خودشو دوست صمیمی من به حساب میاره
بعد من کلا آدم درونگراییم و دوست دارم بیشتر تنها باشم و روی انتخاب دوست هم به شدت حساسم ولی از اون اصلا خوشم نمیاد چون موقع حرف زدن بعضی وقتا واژه های خوبی رو استفاده نمیکنه یا سطح فکر و شعور به شدت پایینی داره
همیشه خجالت می‌کشم که با اون هستم چند تا از دکمه های مانتوش همیشه باز میشن سر و وضعش نامرتبه همیشه و حتی یه بار که رفته بود دستشویی مانتوش کاملا داخل شلوارش بود تا این حد!!!
واقعا دیگه داره حالم ازش به هم می‌خوره از طرفی واقعا تنهاست و اگه من بهش بگم که ولم کنه هیچ کسیو نداره
