۲۰ سالمه
پشت کنکوریمم
ولی حال روحیم اصلا خوب نیست دیشب با گریه خوابیدم
الانم که دارم تایپ میکنم حس میکنم دست چپم داره قطع میشه
یه کار گیر اوردم ساعت کاریشم تا ۳ بعدازظهر
به نظرم خوبه
نمیزاره
همش میگه آره برو تا فلانی بگه چی فلانی چی
همش اینطور
بابا من روحیم افتضاحه حداقل یکی دو ماه برم سرکار
قرار نیست جار بزنیم میگم رفتم کلاسی چیزی
ای خدا
یه راهکاری بزارین جلو پام
بگو میخوام یک رشته عادی برم بعدش برو سرکار
بیا بغلم
مامانت دهن بین کاری نمیشه کرد اینجور مادرا نمیزارن بچه هاشون پیشرفت کنن فقط میگن شوهر کن که مسئولیت از رو دوش خودشون بردارن
ببین مامانا کلا دوس دارن بگن نه😄
الان داشتم به مامانم می‌گفتم میخوام چن نوع کیک و شرینی یاد بگیرم مبگه نه میخوای چیکار؟🤨
حالا من ۳۱ سالمه😅
ولی عزیزم پشت کنکوری کاش این یه سالو تمرکز کنی رو درسات
به پولش نیاز داری یا برای فرار از یکنواختی و محیط خونه؟
به جاش برو کلاس زبان و کلاس کنکور
با آدمای جدید آشنا میشی روحیه ات عوض میشه
