از زندگیم راحت میشدم دیگه امیدی به خدا هم ندارم انقدر ازش نلثاراحتم و نا امید که از این حس خودم میترسم که بیشتر ولم کنه و بدون مرگ زنده نگه داره و فقط زجرم بده
چند سالته؟
بیخیال
افسردگی داری باید بری دنبال درمانت
چرا همچین حسی به خودت داری؟ چه اتفاقی افتاده که باعث‌شده از خودت متنفر بشی؟
پس زخم هایمان چه؟
نور از محل همان زخم ها وارد می‌شود.
امیدت به خدا باشه توی اوج ناامیدی خدا دستتو میگیره عزیزم برای خودت هدف پیدا کن برای زندگی کردنت بلاخره هر کدوم از ما با یه هدفی اومدیم توی این دنیا
دلتو به دریا بزن و سعی کن شاد باشی چون سرعت زمان از سرعت نور هم بیشتره
کمک خواستی خبرم کن
از ۲۱سالگیم تو عذابم
ازدواج کردم بدبخت شدم زجر کشیدم تا بعد ۵سال طلاق گرفتم افسرده شدم کلی تلاش کردم خوب شم ۳سال بعد طلاقم که اصلا دنبال مرد و ازدواج نبودم شانسی با یکی اشنا شدم اونم بعد ۱سال نابودترم کرد
من اژ ضربه هایی که خوردم سرپا نمیشم
خدا شوهر سابقمو لعنت کنه که جوونیمو عمرم ازم گرفت و مهر طلاق زد روم که من انقدر بی اعتماد به نفس شم
عزیز دلم تاپیک های قبلی تون داشتم میخوندم
واقعا خیلی شرایط سختی دارید
جو خونه و اطرافیان هم واقعا جوری که حس فشار و خفگی زیادی به آدم میده
درکت میکنم منم تا حدودی این شرایط دارم اما بهتره با مشاور صحبت کنی
درآمد هم که داری
محل زندگی تو عوض کن
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
24 ثانیه پیش
25 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز