بچه های پولدارای فامیل شما هم خودشونو میگیرن

فعلا از همشون موفق ترم.

دانشگاه تهران دولتی درس خوندم،  دو تا زبون بلدم و کار میکنم و دبیرستانم تیزهوشان میخوندم. 

ولی اونا مدارس غیرانتفاعی بالاشهر و با چهارصد میلیپن خرج کردن برای دولتی قبول شدن الان رشته های در و پیت آزاد تهران شمال میخونن 

اصلا سعی در ارتباط برقرار کردن ندارم 

ولی خب به بچگیامون فکر میکنم دلم میگیره. 

بعد تازه برگشتیم رفتیم شهر مادریم زندگی میکنیم و من اینجا هیچ دوستی به جز فامیل ندارم 

اره خیلی وقته ارتباط نداریم 

چند ساله همو ندیدیم جز تو عروسی ها که همونم من گرم بودم باهاشون ولی اونا چصی میومدن 

خب ما هم ارتباطاتمون اونقدر زیاد نیست.

شاید همون سالی یه بار همو ببینیم. 

منم وقتم پره تا امسال که هم سر کار میرفتم هم درس میخوندم.  و الانم چند ماهه دو شغله م. 

ولی هیچی هم خون آدم نمیشه.  اینو یه روزی به حرف من میرسی که دیره. 

البته اگه خواهر برادر زیاد داشته باشی دیگه برات مهم نیست و همون خواهر برادرت بس هستن برات ولی وقتی نداشته باشی و تک فرزند باشی به یه خواهر یا برادر نیاز پیدا میکنی و هم خونت بهتر میتونه خواهر برادر بشه برات 

اره دقیقا. 

البته منم صبح تا شب سر کارم و درگیرم. 

ولی خب یه وقتایی ادم به یه دوست نیاز داره که فکر کنم کمکم میتونم پیدا کنم. 

تو محل کارم همکارام سن بالان 😑

۲۳ سالمه و شیش ماهه اینجا زندگی میکنیم

تازه لیسانسمو تموم کردم 

دوس ندارم ارشد بخونم چون به نظرم به دردم نمیخوره. 

معلم زبانم،  زبان انگلیسی و اسپانیایی تو اموزشگاه زبان تدریس میکنم ولی به سن چهار تا سیزده سال. 

همکارام تو این اموزشگاه سی سال به بالان و خیلی با بزرگتر از خودم ارتباط نمیگیرم. انلاین شاپ هم دارم. باشگاه هم میرم و با بچه های باشگاه دوست شدم ولی رفاقتمون فقط در حد باشگاهه نه بیشتر 

میدونی چیه اول یه شهری زندگی میکردم و دوستای خیلی صمیمی داشتم و اکیپ بودیم. 

بعد رفتم دانشگاه چهار سال و تو خوابگاه اکیپ و دوستای صمیمی جدید پیدا کردم و ارتباطم به خاطر دوری از دوستام کمکم قطع شد. بعد رفتیم  یه شهر دیگه زندگی کردیم و اکیپ و دوستای دانشگاه و خوابگام رو هم به خاطر دوری از دست دادم.