هر آدمی قلقی داره ... مگر اینکه ذاتا بی منطق باشه که بازم روش خودشو داره .
اولین باری که شما درباره خانوادش باهاش صحبت میکنید خیلیییییی مهمه ؛خیلی
هیچوقت نباید محکوم کنید خودشو و خانوادشو
یه موضوع دیگه اینکه باید حسن نیتتون به همسرتون ثابت شده باشه ! مثلا همسرم میدونه من آدم غیبت بکنی نیستم اگر مادرش بهش بگه زنت پشت من اینو گفته معلومه باور نمیکنه.
مورد بعد اینکه براتون مهم نباشه نمیخوانتون ؛ مثلا همسرتون میگه بریم خونه مادرم؟ شما بگو خیلییییی دلم میخواد بیام اتفاقا دلم براشون تنگ شده ولی اونا مستقل دیدار من نیستن متاسفانه کاش میشد رابطه خوبی داشته باشیم
گاهی بهش بگو چقدر به خانوادش علاقه داری
کاهی اونجا رفتنی بگو فلان چیزو بخریم برای مادرت؟ خیلی دوست داره
سفر میری بگو اینو بخریم برای پدرت ؛ این کفش خیلی به خواهرت میاد و...
درکل متوجهش کن از سمت شما هیچ حمله و کینه ای نییست
آقایون اگر متوجه بشن اینو دستتون میایستن