شما هم وقتی نارحتین دلتون مادر و خونه پدری رو میخواد

خوبه که

بله بخدا متنتو خوندم حالم بد شد برو تاپیک اولمو بخون یکماهه شبا گریه میکنم تو شهر غریب از شوهرم بدم اومده هیچ حسی بهش ندارم همش با خانوادشه ده ساله اومدم غریبی با یه مرد بی احساس حسودیم میشه به دوستام که هر وقت بخوان میرن خونه مامانشون دلم لک زده برای شهرم،من تعلقی به این شهر ومردمش ندارم همش میگم خدا چرا این قسمتم شد

منو نمی فهمی که خونمون دونبشست با اینکه از در خودمون هم میشه شوهرم رفت و آمد کنه ولی از در اونا میاد و می ره و ماشینشم در اونا پارک می کنه......بعد کلا مدارک و حتی حلقه ی ازدواجش خونه اوناست 

بله بخدا متنتو خوندم حالم بد شد تاپیک اولمو بخون  تویه ساختمون با خانواده شوهر تو شهر غریب شوهرم فقط حواسش به اوناس همشم حالشون بده انقدر به دوستام حسودیم میشه که راحت میرن خونه مادرشون درد دل میکنن از مردم این شهر از حرف زدنشون ازشوهرم بدم میاد حالم خیلی بده من مال اینجا نبودم دلم لک زده برای شهرمون همش میگم خدایا دوسم نداشتی این قسمتم شد

آرزو به دلم موند منم مهم باشم برا شوهرم، همش دلش تو زندگی اوناست انگار نا انگار ک متاهله بعدش هم کلا همه چیو میره میگه ولی من انگار آدم نیست از هیچیش خبر ندارم

مسلما این رفتار حرف نزدن با شما درست نیست

خانواده ها با هم فرق میکنن

ممکنه خانواده همسر من یه طور باشن، خانواده همسر شما یه طور دیگه

رفتارهای خانواده همسرم کمی بهتر از خانواده خودمه! 

چون زندگی رو راحت و سهل و آسون می گیرن و از هر چیزی سو برداشت نمیکنن، حتی اگه اشتباهی کنم به روم نمیارن

ولی خانواده خودم دچار سو برداشتن، ممکنه ازم ناراحت بشن بابت کاری که نکردم، یا حرف بدون منظوری رو که زدم به منظور برداشت کنن

و باید کلی تلاش کنم تا بهشون ثابت کنم اونجوری نیست که فکر میکنن

دقیقا مثل من شوهرم مریض میشه مادرشوهرم میاد غمبرک میزنه وگریه میکنه میگه تروخدا به پسرم برس بهش غذا بده یعنی هنگ میکنم میرم بیرون میاد پشت پنجره ببینه با چه ماشینی میرم میگه زن جوون تنها نباید بره حرف درمیارن  بچههام‌ مریض میشن یا هر چی میاد نصیحت میکنه انگارمن از پشت کوه اومدم بلد نیستم هیچی 

دقیقا مثل من شوهرم مریض میشه مادرشوهرم میاد غمبرک میزنه وگریه میکنه میگه تروخدا به پسرم برس بهش غذا بده یعنی هنگ میکنم میرم بیرون میاد پشت پنجره ببینه با چه ماشینی میرم میگه زن جوون تنها نباید بره حرف درمیارن  بچههام‌ مریض میشن یا هر چی میاد نصیحت میکنه انگارمن از پشت کوه اومدم بلد نیستم هیچی 

این همه تلاش کردن برای اینکه ثابت کنم منظوری نداشتم خیلی ازم انرژی میگیره، یه جاهایی حس میکنم خوبی هم کنم، نمی بینن، جلو خانواده خودم نمیتونم خود واقعیم باشم، کمردرد داشته باشم نمیتونم بگم خستم مریضم و...، چون مامانم به این تعبیر میکنه که مثلا من این روزا به کمک احتیاج دارم، دخترم داره مقدمه چینی میکنه که نیاد کمک 

اگه بچه نداری بیشتر خونه مادرت بمون که حال روحیت هم عوض شه من الان خونه مادرم اینام

ما همه عروس یه خانواده ایم و یه طرفه قضاوت می کنیم از کجا معلوم خانواده شوهرامون از رفتارای ما راضی باشن یا نه؟