چرا هیچکی از زندگی خودش راضی نیس و حس میکنه راهو اشتباه رفته و خودشو مقایسه میکنه چرا انقد افسردگی زیاد شده من هم باشگاه رفتم هم پارک ولی همچنان تنهام و هیچ دوستی و هم صحبتی ندارم خفه شدم از تنهایی
حتی وقتی فکر میکنم ک چی میخوام هیچ چیز دقیقی نمیاد تو ذهنم، حقیقتا دوست داشتم اهنگ ساز باشم ولی خانواده همیشه مخالف بودن میگفتن دختر از این کارا نمیکنه منم پذیرفتم ک سرنوشتم این بوده ک ایرانی باشم و نتونم سمت موسیقی برم
چون هیچ کس دقیقا نمیدونه چی درسته و همیشه هزار راه دیگه م هست
اگه اینکارو میکردم چی؟ اگه با فلانی بودم چی؟ اگه مهاجرت میکردم چی؟
من نمیگم الان جواب معما رو پیدا کردم یا هیچ مشکلی ندارم
ولی به ۳۰ که رسیدم آروم شدم ،در اصل قبول کردم زندگی همینه ،دفترچه راهنما نداره
هیچ کس بهت جوابش رو نمیده
قبلا همیشه ناراحت بودم چرا فلان کار رو نکردم . اما دیدم من با عقل اون موقع ،با اون خانواده،با اون پول با اون مشکلات و ... اون تصمیم هارو گرفتم
حالا دوتا راه دارم تا ابد با خودم بجنگم و بزنم تو سر خودم که چرا اینجام یا سعی کنم با هرچیزی که دارم خوشحال باشم و برم جلو
به منم میگفتن دخترو چه به مطربی
منم گذاشتمش کنار تو ۱۸ سالگی
لج کردم و دیگه ساز نزدم
و همش فکر میکردم اگه یه ادم جنگجو بودم چی میشد ؟
بعد همون ساز نزدن رو هم زدن تو سرم که ببین لیاقت نداشتی
چرا دیگه نمیزنی ؟
هرکاری بکنی ،هرجور زندگی کنی بازم حرف هست
زندگی کلی روز خوب و بد داره
خودت خودتو اذیت نکن
نه نمیدم مگر اینکه طرف علاقه داشته باشه و خودش بخواد ..چون واقعا چیزی نیست چشم بسته بیای سمتش ...ولی جوش هم خوبه هم بد
امتحاناش زیاده به هر حال ،من الان نزدیک ۱۱ الی ۱۲ تا امتحان دادم ...
هنوز خیلی دیگه شم مونده 🥲
به هر حال من دوست هم سن شما و بزرگتر از شما هم دارم تو دانشگاه که دارن میخونن
برای کسی که علاقه مند هست خوبه ،خوش میگذره گاهی ،گاهیم از فشار امتحانا خسته ست ...
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
33 ثانیه پیش
33 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز