سه سال عقد و نامزدیم طول کشیدعروسی‌نکر‌دم اون دوران خوبی داشت تلخی داشت خوبیش این بود شوهرم مهربون بود ب فکر بود دست و دلیاز بود الویتش اول من بودم بعد خودش اما تلخیش این بود فحاش بود بددهن بود خیلی وابسته مامانش بود دهن بین بود از خونه مامانش بیرونم میکزد و اخرین بار خانوادم زفتن وسایلمو بردارن روشون چاقوکشید و خلاصه شکایت و دادخواست طلاق و نفقه و مهریه و و و و همه چی.دوماه ندیدمش خبرنداشتم تا زنگ زد ک پشیمونم و برگرد گفتم مشاوره گف باشه رفتیم و من گفتم باید خونتو از اون محل ببری چون چاقوکشیدی ابرومون رفته خونه مشترکمون بالای خونه مامانش بود.و اینک چون بیرونم میکنی از خونه روز شب نصف شب باید تضمین بدی خونه ب اسمم کن منم مهریمو میبخشم یا نصف خونه حداقل ک بیرونم نکنی دیگ قبول نکرد و رف ن تلاشی کرد ن صحبتی الا دیگ کلا همه چی تموم شده و الزام ب تمکین زده واسم ک نفقه نده هرچند ک سه ماهه هیچی ب من نداده😔باهمه این بدیا دلتنگشم😔😔مقصر بودم منم مسلما ایراد داشتم اما حقم ابن نبود شما جای من بودین میکردین😔😔
صد درصد طلاق باهم رابطه همداشتین؟
خداچقدر دوست داره:) جدا شو دتیا به اخر نرسیده که
اگه دلت پیششه که یه فرصت بده..
وقت برای طلاق زیاده
غصه نخور شاید حکمتی اگه با بچه جدابشی خیلی سختتره الان فقط خودتی وخودت ومیتونی به راحتی زندگی جدید بسازی
اسکلی دیگ.
فحاشی کرده چاقو کشیده
دلش نمیخواد ار خونه مادرش پاشه چی میگی دیگ
اگ عقد باشی نمیتونه با تمکین چیزیو ثابت کنه
ولی اگ خونه مشترک داشته باشین
همسایه ها رو شاهد ببر بگو روم چاقو میکشه میترسم
امنیت جانی ندارم
اگر تو ترازوی وجدانت وزن خوبی هاش بیشتره
و میتونی کنترلش کنی و نکردی
برگرد و زندگی کن
عزیزم😔فک کنم طلاق بگیری بهتره چون دیگه برگردی پرو و بدتراز همیشه میشه.. منم سه ماهه عروسی کردم فهمیدم شوهرم به بدترین چیز معتاده و الان زندگیم سیاه شده و دعوا بهش یه فرصت دادم
تو که عقدی چه تمکینی...درضم اگه به فکر بود سه سال عقد نمی موندی...اگه مهربون بود بیرون نمینداختت خودتو گول نزن اون اختلال داره مریضه ولش کن بره تا بچه نداری