من ۲۳ سالمه و واقعا پژمرده شدم بعد فوت نامزدم.
روحم که کلا با خودش دفن شده و یه افسرده ی بدبخت هستم که منتظر روز مرگشه و زندگی برام پوچه
قبلا باید چند ساعت اهنگ گوش میدادم الان از اهنگ فراریم.باشگاه میرفتم.حتی چقدر میرقصیدم جلوی آینه.الان سلفی نمیگیرم ارایش نمیکنم تیپ نمیزنم ژولیده ترین حالت میرم دانشگاه کلا همه چی.
خودم چاق شدم
پوست به اون صافی و قشنگی داشتم پر از جوش شد
تو چهرم قشنگ غم مشخصه عکسای پارسالمو میبینم میگم من چجوری روی یک سال اینقد تغییر کردم
نمیدونم تلقین خودمه یا نه ولی دیگه حتی زیبا نیستم تا قبل اینکه داغ ببینم خیلی خوشگل بودم خودمم اینو قبول داشتم ولی الان دیگه حتی خوشگل هم نیستم زشتم پژمردم از همه چی فراری هستم حتی خنده هام واقعی نیستن چون داغی که دیدم همیشه باهامه به نظرم برای من زود بود که از این سن اینقدر پژمرده بشم
