عزیزم تاپیکاتو دنبال میکنم وگاهی نظر میدم الانم باشرایط خونه پدرت برگشتن به صلاحه بچه هاته.واقعیت اینه که خیلی فداکاری وازخودگذشتگی میخواد بخشیدن وبرگشتن اما شما به خاطر دوتا بچه هات باید برگردی که بچه هات توی آرامش وتوی خونه خودشون بزرگ بشن.میدونم زندگی بدون عشق ومحبت خیلی سخته اما شما دوتا گل خوشگل داری که همه عشق ومحبت مال اوناست.باور کن خودمن هم خیلی جاها گذشت کردم فقط به خاطر پسرم که همه زندگیمه . گاهی وقتی گذشتمو مرور میکنم با خودم میگم چقدر پوستم کلفت بوده که با این مشکلات من هنوز زندم ودق نکردم.چه میشه کرد بچه هارو خودمون به این دنیا دعوت کردیم ودرقبالشون مسئولیم ومن اصلا پشیمون نیستم.باور کن هرموقع پسرمو میبینم جونم تازه میشه.الهی پسرات جوری عاقبت به خیر بشن که هر موقع ببینیشون غرق لذت بشی.الهی آمین
متوجه منظورت میشم باید سعی کنی کلا ندید بگیریش.ازش انتظار محبت نداشته باشی که هر بار دوباره قلبتوبشکنه.فقط به خودت یاد آوری کن که توی اون زندگی فقط مادر بچه هاتی.البته شاید که همسرت سرش به سنگ خورده باشه وقصدش زندگی باشه اگر اینطور بود که شما هم سعی کن آروم باشی وزندگی کنی البته زیاد بهش مثل قبل محبت نکن ونپیچ.اگر هم مثل قبل بود خیلی سخته که بگم اما فکر کن که توی اون خونه یه زن تنهایی وشوهر نداری وهمه زندگیتو صرف بزرگ کردن دسته گلات بزاری.
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
10 ثانیه پیش
10 ثانیه پیش
10 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز