ما را به این سخت جاتی خود گمان نبود...
خوش آن که از تو جفائی ندیده می گفتم
فرشته خوی من آیا ستمگری داند؟
🤓
رفتی و دل به غم و آه سپردی بر ما
مهربانی به ستم یار نباشد زیبا
گفته بودی که جفا دور ز خوی تو بود
پس چرا عشق مرا بردی و دادی سودا؟
چشم تو آتش دل، صبر ز من دور نمود
هر چه کردم که بمانم، غمت از جان ربود
گفته بودی که وفا رسم دل‌آگاهان است
پس چرا عهد شکستی و دلم سخت کبود؟
ای که در خاطر من مهر تو پیوند زده
کاش با جور زمانه دل ما را نسود
دل به رویای وفای تو خوش ایام گرفت
غم تو آمد و خواب از دل آرام گرفت
گفته بودی که غمت بخت مرا شاد کند
این چه شادی‌ست که جان از تن من وام گرفت؟
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
39 ثانیه پیش
40 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز