رفته بودیم مشهد بیاین بگم چه اتفاقی افتاد

نماز صبح با خواهرم رفته بودیم حرم یهو نمیدونم چیشد همدیگه رو گم کردیم بعد فکر کن کفش و کیف من که گوشی و همه وسایلم هم توش بود دست خواهرم بود،یه پیرزنه وایستاده بود داشت دعا میخوند رفتم بهش گفتم من همراهم رو گم کردم میشه از تلفنتون استفاده کنم زنگ بزنم پیداش کنم خیلی سریع گفت نه متاسفانه!واقعا شوک شدم تو دلم گفتم آخه این ساعت صبح میون ایییین همه آدم من میخوام گوشیه تو رو بدزدم؟؟!!یکم رفتم اون طرف تر به یه خادم که خانم بود گفتم میشه خواهش کنم تلفنتون رو بدین من یه تماس بگیرم پیدا کنم خواهرمو ؟؟گفت به ما گفتن به زائرا گوشی ندین برو واحد گمشدگان!گفتم کفشم دست همراهمه چطوری برم اونجا؟چیزی نگفت دیگه واقعا خیلی حالم گرفته شد رفتم تو قسمت جلوی ضریح یه خانمه بود گفتم میشه گوشیتونو بدین؟اول که گفت برو به خادما بگو دیگه بغضم گرفته بود گفتم نمیشه و این جوری گفتن دیگه با اکراه گوشیشو داد تازه بهش شماررو دادم گفتم خودت بگیر! بازم دستش درد نکنه داد و من زنگ زدم و پیدا کردم خواهرمو ولی میخوام بگم ما کی انقدر بی رحم و بی اعتماد شدیم به هم دیگه؟واقعا یه ذره فکر نمیکنیم خودمونو تو موقیت دیگران قرار بدیم حال همدیگرو درک کنیم؟؟