همه ما آدمها دنبال یک چیزی میگردیم ، در واقع یک گمشده داریم !!!!!
1) برخی آدمها بدنبال مفهوم آن گمشده میگردن اینهاهنوز نمیدونن دنبال چی هستن ؟
2)دسته دوم کسانی هستن که مفهوم و گمشده خودشان را شناخته اند و اینک دنبال راه رسیدن به آن هستند؟
دسته دوم بسیار جلوتر از دسته اول اند . برخی مفهومش رو نمیدانیم و برخی مسیر رسیدنش را .
گمشده ما همان حقیقت است . او آرامش محض است ، او علم لا یتناهیست ، او مهر ناتمام است ، او منشآ تمام خوبیها و زیبایی هاست و.....
حال که او را یافتیم راه رسیدن به او کدام است ؟ راهای رسیدن به او بیشمار است . شاید به اندازه تمام علوم و یا به اندازه همه انسانها راه رسیدن وجود دارد .
اما از کدام علم و راه برای رسیدن به او استفاده کنیم ؟علم شیمی ؟ فیزیک؟ زیست ؟ زمینشناسی ؟ فلسفه؟ روانشناسی و یا .... ؟
حقیقت اینکه با همه این علوم میشود به خود حقیقت رسید چرا که خالق همه این علوم یکیست .
کیست که وارد علم زیست شناسی شود و با شناخت دستگاههای مختلف و عملکرد شگفت انگیز هر کدام و ساختار طریف و پیچیده شان عاشق خالق آن نشود ؟!!
کیست که فیزیک را مطالعه کند قوانین حاکم بر پدیده ها و اجرام را ببیند ولی از خالق آن غفلت کند؟ کیست که روان انسان را با همه عظمت و شکوهش مطالعه کند ولی به عشق خالق آن هوش از سرش نپرد . آری با همه علوم میشودحقیقت را یافت .
اما باید پرسید که چه کسانی میتوانند با این علوم او را بیابند ؟ آیا همه انسانها قادرند با چنین علومی به او دست پیدا کنند ؟ خیر،
این علوم در انحصار متخصصین و عالمان این علوم هست و برای عموم قابل دسترسی نیست.
و از طرفی فرصت و عمرما محدود است و حتی برای طی کردن دو راه متفاوت هم گاهی کفایت نمیکند . پس چه باید کرد؟
آیا خود حقیقت راهی و فکری نکرده؟
بله خودش راه سریع و میانبری بنام "وحی" را توسط رسولان بیرونی ارسال کرده و نقشه و مسیر رسیدن را با تمام جزئیات در آن به روشنی نمایان کرده .
و ابزار دیگری در نهاد انسان بنام قوه تقکر و تعقل گذاشته تا دستورات وحی را آنالیز کرده و بتواند با این دو بال وحی و تفکر به معرفت برسد و پرواز را تجربه نماید .
حال دلیل اینهمه سفارش و ارزش تفکر را در دستورات وحی و رسولان در یافتیم .
رسول خدا حضرت محمد (ص) فرمودند::یک ساعت تفکر بالاتر از هفتاد سال عبادت بدون فکر است . و آیات و روایات بسیاری که به این مهم اشاره میکنند .
قُلْ هَلْ یسْتَوِی الْأَعْمی وَ الْبَصِیرُ أَ فَلا تَتَفَکرُونَ
«به آنان بگو آیا نابینا و بینا یکی است؟ آیا فکر نمی کنید؟»
وَ یجْعَلُ الرِّجْسَ عَلَی الَّذِینَ لا یعْقِلُونَ
«و پلیدی را برای کسانی قرار می دهد که تعقل نمی کنند.»
إِنَّ فِی خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلافِ اللَّیلِ وَ النَّهارِ لَآیاتٍ لِأُولِی الْأَلْبابِ
«قطعاً در آفرینش آسمان ها و زمین و اختلاف (تعاقب) شب و روز، آیاتی است برای عقلاء (خردمندان.)»
