یکی از دوستای مادرم متوجه شد سرطان ریه داره (پدر مادرش هر دو این بیماری رو داشتن). روزای اول کلی حالش بد بود، داغون شد وقتی فهمید این بیماری رو داره، هر روز گریه، هر روز میبردنش بیمارستان و...عین روانیا شده بود چون سه تا بچه کوچیک داشت که دوقلوهاش کوچیک بودن. بچه‌هاشم داغون شدن
اما خداروشکر ۵ سال گذشته و وضعش از روزای اولش بهتره. زمان کرونا خیلی از کسایی که سالم بودن مردن یا بعضیا تصادف کردن. تا خدا نخواد و اجل آدم نرسیده باشه چیزی نمیشه. محیط بیمارستان خیلی بده ، آدم سالمم بره مریضا رو ببینه از نظر روحی مریض میشه دیگه چه برسه یکی از اعضای خونواده مریض باشه و هی بخوایی بری اونجا.
ان شالله خدا همسرت رو شفا بده .
چی بگم
من که تموم مراحل و تنهایی پشت سر گذاشتم
چه روزایی ساعت ۴ شب تک ک تنها میرفتیم بیمارستان
ولی الان تنها نگرانیم آزمایش های ۳ ماهش هست
اونم توکل کردم به بالاسری
زمانی گه از تنهایی و درد زجه میزدم جز خونوادم کسی به دادم نرسید
حالا کمکی باشه هم نمیخام
سرطان زبان دیدم ولی دهان ندیدم😢 انشالله که زودتر خدا سلامتی بده
اگر احیانا کار به جراحی کشید دکتر ابولقاسم دانشور خیلی دکتر خوبی هستن من مادربزرگم سرطان مثانه داشت پیش ایشون عمل کرد
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
23 ثانیه پیش
25 ثانیه پیش
26 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز