روحیه دادن بلد نیستم فقط شرایط خودمو میگم. من فروپاشی روانی رو به مدت سه سال هر روز و هر ثانیه تجربه کردم. در حال انجام هرکاری جسمم اونجا بود اما فکرم در حال عذاب. بزرگنمایی نمیکنم وقتی بیدار بودم حتی ثانیه ای آرامش نداشتم اخر شبام انقدر گریه میکردم تا خوابم ببره. ولی گذشت. دیگه اون ادم سابق نیستم. بلکه هزار برابر قوی ترم. البته من به ارزش و قدرت خودم ایمان داشتم و میدونستم این رنج حقم نیست
یه هدف برای خودت مشخص کن و راه راه پشت سرتو خراب کن طوری که مجبور باشی به هدفت برسی و بعد براش تلاش کن
20سالگی خیلی زوده برای افسردگی و نا امید شدن...من ۲۸ سالمه و گاهی مسیری که اومدم رو نگاه میکنم و مثل تو فکر میکنم چقدر اشتباه کردم...چقدر فرصت از دست دادم....
اما خوب اینکار چه فایده ای داره؟
هر چی زودتر تصمیم بگیرم عادتهای بدم رو کنار بذارم،زودتر به نتیجه میرسم.
اسی من ی مدت قرص خوردم و با ورزش و باشگاه خودمو خفه کردم تا بهتر شدم
من به ته ته تهش رسیدم اصلا نمی تونم بگم یعنی چی و چ جوری ولی برگشتم خدا دوباره روپام کرد خدایا شکرت خدایا شکرت
فقط میتونم بهت بگم گوشه ی اتاق و خونه نشین
اگه افسردگی داری باید خودتو مجبور کنی داخل جمع قرار بگیری بیرون بری پیاده روی کنی تا بهتر بشی
اشتباه هم همه دارن کی بی اشتباهه
بشینی به این چیزا فکر کنی بهترین روزای جوونی رو از دست میدی
