این فکرارو همه ی دخترا تو یه سنی دارن ...بعد از مدتی اکثرا پشیمون میشن ...یه عده هم پشیمون میشن ولی وانمود میکنند خیلی خوشحالن و پشیمون نیستند..
به هر حال ما انسانها با ویژگی های فطری ای خلق شدیم که نمی‌تونیم تغییرش بدیم ...همون‌طور که بدن ناقصمون نیاز به آب داره ...تو نمی تونی بگی من تصمیم گرفتم آب نخورم...روح و جسم آدم نیاز به تشکیل خانواده داره...البته که به موقعش و درستش...نه با هر کسی و هر سنی
من تا ۳۱ سالگی مث تو بودم ولی بخاطر اجبار ازدواج کردم هنوزم تنهاییو گردشو ترجیح میدم ولی توان کار ندارم
کدوم شهری
اوّل از کارآموزی شروع کن.حتّی اگه حقوقش خیلی کم باشه.حتّی اگه مجبور شدی از جیب بخوری.رمز موفّقیتت کارآموزی بدون مزد هست امّا با تلاش فراوان.جوری که کارفرما خودش دلش بخواد بعد از یه مدّت استخدامت کنه.چم و خم کار که دستت اومد و سرمایه جمع کردی ، اون وقت میتونی کار خودت رو راه بندازی.🤗
مجرد چه کنی ؟ زندگی با چالش از زندگی در سکوت و تکرار خیلی بهتره ، اهدافی حالت رو خوب میکنه که از جنس انسان باشه نه چیز دیگه ... یعنی در نهایت ادمیزاد با همسر و بچه ارومه و حالش خوش نه با هیچ موقعیت و شرایط و مال و اموالی
حرف داداشتو گوش کن تقریبا درست میگه
اما اینم بگم ازدواج هیچ وقت مانع پیشرفت انسان نیست اگه آدم درستشو پیدا کنی
حتما که نباید بعد ازدواج سریع بچه بیاری میتونی درس بخونی کاری که دوست داری راه بندازی و یه ریشه ی قوی برای بچه هات بشی مطمئن باش تو اراده و هدف واقعی داشته باشی یه مرد از خداشه کنارت پیشرفت کنه
اونوقت خانوادگی برید دنیارو بگردید
