دقیقا پسرم ۴ ساله بود که حس کردیم چقدر تنهاست
الان بچه ی دومم دوماهه هست
خیلی از رفتارهای عجیب پسر اولم فروکش کرد
میگم کاش زودنر اقدام کرده بودم
عزیزم به نظر من بچه دوم برای نوجوانی به بعد به درد هم میخورن و با هم سازگار میشن . من الان دوتا با فاصله ۵سال و نیم دارم اصلا با هم سازگار نیستن با اینکه هر دو دخترن .
مطمئنا دومی بیاد از خیلی لحاظ اولی اذیت میشه مخصوصا اگر توجه ها بهش زیاد بوده باشه .
چه انتظاری داری واقعا از بچه مگه قدیمه یک موقع هم میبینی یک بلا سرش میاره
اگه الان وقت نذاری میخاهی کی وقت بذاری بچه فقط بدنیاامدن نیست روح و روانش مهم تراز خوردو خوراکه
بذارش مهد لااقل یکم ارتباط بگیره
بعدا میبینی بقیه بچه هاشون فعالن زرنگترن خودت ناراحت میشی خیلی مهمه سن مدرسه میرسه توی سخن وری گیرایی دقت و تمرکز همین یک ساعت وقت کذاشتن خیلی مهمه
با دوتا بچه کارا دو برابر نمیشه، صدبرابر میشه
ضمنا اسکولی چیزی هستی میگی دومی رو بچه ۴ ساله بزرگ کنه؟؟؟؟
واقعیتش از دل خیلی دوست دارم بچه کوچیکی داشته باشم ولی میترسم مث بچه اولم باشه پشیمون میشم یعنی اگه بدونم مث اولی نیس زودتر اقدام میکردم
اما ب روان اعصابم فک میکنم حوصله ندارم بچه بدقلق
وضعیت مالی هم متوسط هست
با انتظاراتی که از بچه اول داری بنظرم دومی نیار ..گناه داره بچه اولت ..
اگ توانایی جسمی و روحی داری بیار فقط و فقط ب خودت نگاه کن چون مسئولیت اصلی رو شونه توعه
بچه دوم اسباب بازی نیست برا سرگرمی بچه اول بیاری
خخخ منظورم ک این نیس بشینه بچه تروخشک کنه
مثلا وقتی خوصلش سرمیره بجا اینکه بیاد سر من اذیت کنه خواهر یا برادر داره با اون سرگرم میشه
یا ب سبب همون بچه اتاقش جدا میکنم دختر باشه یه اتاق خیلی ناز براشون میگیرم
یا اینکه مثلا خیلی دخترم دوس داره بهش مسوولیت بدم بجا اینکه خودم باهاش حرف بزنم با بچه کوچیک میگم تو بهش یاد بده
منظورم اینه
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز