عزیزم با توجه به امضات باید بفهمی که داری چیکار میکنی
عیب نداره، عادت کردم
وقتی میخواستم ازدواج کنم و همون اوایل
ینی نمیخوام یادم بیاد
من اون روزا انقدر حالم بد بود که هرگز فکر نمیکردم تا این موقع زنده بمونم، به اینجا پناه میبردم و خیلیاااا بهم میگفتن فیک و دروغ و...
اهمیت نده من باورت دارم و درکت میکنم نگران نباش همه چیز درست میشه اینجا هم تقصیری نداشتی نزار از ارزوت دورت کنه و مانع درس خوندت بشه فقط بگو ببینم چرا دوستش نداری؟
اخلاقش بده؟ چهرش خوب نیست؟ عاشق کسی بودی قبلا؟
ببین میخوام کمکت کنم
وقتی همه چیش خوبه دیگه سخت نگیر
شوهر من انقدر ی جاهایی تو زندگی ازارم داد و بهم اسیب زد ولی هر بار میبخشدمش و کنار میومدم درسته الان دارم جدا میشم ولی خب باور کن میتونی دوستش داشته باشی
دلشو نشکن خب
جوابتونو دادم
خوبه
خانوادش خیلی خیلی خوبن، ینی من اوایل که ازش متنفر بودم خانوادش پشتم بودن
سعی میکنم دوسش داشته باشم، دلمم خیلی براش میسوزه، بعضی وقتا گریه میکنه که من هرررکاری کردم برات چرا دوستم نداری..
ولی نمیتونم..اولش دلم نرم شد بعد دقیقااا یاد صحنه ای افتادم انقدر گریه کردم توان حرف زدن نداشتم، برگشت بهم گفت اگه دوستم نداری برام مهم نیست، من دوستت دارم کافیه..
سعی میکنم نرم باشم، محبت کنم
ولی اگز فیلم بازس کنم میفهمه و بشدت رو این موضوع حساسه
محلش نده
مگه نمیگی قهره ؟ خب بذار قهر بمونه
من بودم درسم واسم مهمتر بود
من از این مسائل زندگی متاهلی شناخت و تجربه‌ای ندارم، پس چیزی نمیگم
ولی شرایط جوری نشه که درست رو رها کنی، شاید به نقطه‌ای برسی که هرکس یه سازی بزنه و همه بگن ولش کن درس و دانشگاه رو، اگر اون موقع محکم و ثابت قدم نباشی مطمئن باش بعدش مدام حسرت تلاشی که کردی و بی نتیجه بود رو میخوری
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز