تو دانشگاهم اصلا با همکلاسیام صمیمی و رفاقت نکردم و دوستام همه غیر هم رشته ایام بودن ....نمیخواستم امارم درز پیدا کنه بین بچه ها
همینجوریشم خیلی تو چشمشون بودم و باهام حسادت میکردن ...خودمو ازشون دور نگه داشتم و راحت کردم
هیچ دوست د رفیقی از همکلاسیام نداشتم ک بخوام جزوه بگیرم
معمولا اگه بچه ها واسه شهرستان های خیلی کوجیک باشن و از لحاظ فرهنگی خیلی متفاوت ادم اذیت میشه سر کنه باهاشون چون ازهمه لحاظ تفاوته و اونا خیلی چیزارو بد میدونن بخاطر فرهنگای بسته اشون
تضاد فرهنگی خیلی بده کنار اومدن باهاش
باورت میشه سر همین خونه گرفتنمم واسم حرف میزدن؟؟نمیتونستن تحمل کنن همینم
ولی با خوداشون خوب بودن ...من مشهد درس خوندم بچه ها اکثرا واسه خراسان جنوبی و شمالی و با دید خیلی بسته و خیلی متفاوت از من که رشتی بودم و بخاطز همین رشتی بودن و حرفایی که از رشتیا میزنن که اینجورین اونجورین ...منو ادم فًضایی میدیدن و تنفرو ازشون میدیدم
منم از همون روز اول ازشون فاصله گرقتم
و خودمو راحت کردم مشهدیا خوب بودن ولی اوناهم رشتیارو ادم فضایی میدیدن 😂😂😂اصلا یه چیزایی میگفتن که خودم شاخ در میاوردم ....
من سال ۸۵ دانشجو بودم مسلما بازم دید و فرهنگ اونزمان نسبت به الان خیلیییی فرق داشت
