بچمو زدم دارم میمیرم

وای خدا 

چه شرایط بدی ببین سعی کن با بچت زندگی جدیدی و شروع کنی همرو فراموش کن باور داشته باش زمان بگذره همه چی عوض میشه دنیا به روتون می‌خنده فقط با بچت بد خلقی نکن تا لج نکنه 

شما که جز همدیگه کسی و ندارین عزیز من 

دیگ شما دو نفر خونواده و همه کس همدیگه هستین مراقبش باش بزرگ بشه نتیجشو میبینی

پس قبل ازین که وضع ازین بدتر شه

به خودت بیا، ببین چه راه هایی میتونی بری و چه کارهایی بیای

حالا که کسی رو نداری باید بزرگترت خودت باشی و بسه

فکر خودکشی رو ول کن. با زنده موندن و زندگی فکر کن

هم خودت آینده میخوای هم بچه ت. با افسردگی و یه گوشه نشستن همینا چیزا هم که داری از دست میدی

زبونم لال دو روز دیگه بچه ت مریض شه حالا هم که زمستونه چجوری میخوای ببریش دکتر، یا اجاره ماه به ماه رو هم باید بدی و خرج و مخارج خونه

اگه آشنایی داشتی که میدونی آدم خوبیه یه ذره ازش کمک بگیر فعلا یا دوستی چیزی 

اعتماد بنفس داشته باش از الان هر کی برسه خیلی چیزهای خوبی قرار نیست بهت بگه یا شاید ناامیدت کنه ولی نباید کم بیاری

اول از همه هم خودت رو حبس نکن تو خونه 

یه نیم ساعت در حد پیاده روی یا پیش همسایه ها رفتن برو بیرون فردا وقتی زیاد سرد نبود. 

امیدوارم حداقل یه ذره پس اندازی چیزی داشته باشی، داری..؟ 

انتخاب خودت نبوده که بخوای شرمنده شی، حتی اگه انتخاب خودت هم باشه باید سرتو بگیری بالا که جرعتش رو داشتی با حیوون بودنشون کنار نیای و یه شروع دوباره داشته باشی 

وقتی خونواده ت به قول خودت اینجورین، پ حتی اگه بچه ت هم قبول میکردن پیش خودشون از کجا میدونی بلایی سرش نمی‌آورد پدرت 

با حبس کردن خودت تو خونه، فقط باعث میشه بیشتر افسرده شی و سخت تر بتونی از این حال در بیای. با کسی هم حرف نزدی حداقل یه قدم بیرون بری هوا میخوری یکم ذهنت آزاد تر میشه. 

بیخیال یه حیوون ها هم شو، به هیچ وجه هم حتی توی فکرت نگو حتی یه درصد که شاید تو کم گذاشتی که این اتفاقا افتاده

خواهر قشنگم 

خدا همیشه همراه خودت و پسر عزیزت هست ؛ شک نکن 

تو مادری ؛ پس باااید قوی باشی ؛ هر روز قوی تر از دیروز 

از تو حرکت از خدا برکت 

برا شغل هم به نظرم پرستاری از سالمند ؛ که معمولا خونه هم میدن با توجه به شرایطت فعلا خوبه ( خیلی موارد سالمند مشکل خاصی نداره ؛ فقط میخان تنها نباشه ) 

تا انشالله پسرت بزرگ‌تر بشه