یه حس خاصیه. فقط مامانها درک میکنن.پارسال این وقتها با یک شکم بزرگ و در انتظار دیدنش بودم. دم سحر دردام شروع شد و ول کرد و صبح رفتم بیمارستان که گفتن امشب زایمان میکنی.
دردهای زایمانمو تو راه مشهد کنار شوهرم تو ماشین کشیدم. شوهرم خیلی استرس داشت و هرچند دقیقه که دردها شدید میشد و نفسم بند میومد ماشینو نگه می‌داشت و شیشه ها کامل پایین میداد.
تا رسیدیم بیمارستانی که می‌خواستیم فقط تونستم به زور از ماشین پیاده بشم و ول بشم رو ویلچر
چه لحظات شیرینی
خدا حفظش کنه
منم دو روز دیگه وقت سزارینمه. من الان پارسال شما هستم
منم همینطور امشب داشتم همین خاطراتو مرور میکردم برای من نه سالو داره تموم میکنه وارد ده میشه🥺😍
من تو همه اون لحظات تنفس عمیق شکمی میکشیدم و فقط سعی میکردم خودمو مدیریت کنم تا هیجان و استرس و ترس بهم غلبه نکنه و فقط به مقصد فکرمیکردم
حالا امشب بعد از گذشت یکسال از اون ماجرا، کنارم خوابش برد. پارسال همچین شبی انگار آخرین شبی که تو شکمم بود. حالا تو بغلمه.🥰
منم پارسال تابستان ۲۱تیر بهترین روز زندگیم بود ۷صبح باران گلم به دنیا اومد
